بررسی انتقادی پژوهش های انجام شده با موضوع سکوت و خاموشی در آثار و اشعار مولانا

مفهوم «خاموشی و سکوت» در آثار و اشعار مولانا،از جمله مفاهیمی بوده است که ذهن و زبان پژوهشگران را سخت به خود معطوف داشته است. چنان که با تاملی درکارنامه ی مولوی پژوهی ،کتاب ها و مقالاتی را می یابیم که از نظرگاه های مختلف عرفانی، کلامی، زبان شناختی ، و... کوشیده اند تا به شرح و توضیح این مفهوم مبادرت ورزند. ما در این پژوهش، با دیدگاه انتقادی - تحلیلی، ضمن طبقه بندی و شرح رویکردهای گوناگونی که پژوهشگران با محوریت موضوع خاموشی و سکوت در آثار و اشعار مولانا داشته اند، این پرسش بنیادین را مطرح کرده ایم که حلقه ی مفقوده این پژوهش ها کجاست؟ این حلقه مفقوده عدم توجه پژوهش ها به سکوت از منظر هرمنوتیکی و آشکارکنندگی آن است. سکوتی هرمنوتیکی که به وسیله ی آن کلام حق بر زبان عارف بازتاب می یابد. به تعبیر دیگر، ما در این پژوهش، تبدیل شدن عارف به زبان حق را به وسیله ی ساحت هرمنوتیکی سکوت میسر دانسته ایم؛ نه فقط از طریق سکوت صرف مولانا در مقام یک عارف.