بازتاب پیوند باورهای شیعی و اندیشه ایرانشهری در دیوان اشعار وقاری

همگرایی میان مذهب تشیع و نشانه ها و الگوهای آن در سیاست و فرهنگ ایرانی در آثار نخبگان دوره صفوی فراوان انعکاس یافته است. در این میان، محمدامین وقاری یزدی، ادیب و شاعر سده یازدهم هجری در دیوان و منشآت خویش به روشنی تعلقات شیعی و ایرانی این عهد را نمایانده است. اینکه وقاری چگونه همزمان به بازتاب گرایش های شیعی و سنت های سیاسی سلطنت و وزارت در ایران عصر صفوی پرداخته است، پرسش اصلی این تحقیق است. پژوهش حاضر با رویکرد تاریخی و به روش توصیفی و تحلیلی و شیوه کتابخانه ای، خاصه با تکیه بر دیوان وقاری به بررسی آرا و گرایش های فکری وی پرداخته است. در این تحقیق به دست آمده است که علی رغم آنکه وقاری از ادیبان کمتر شناخته شده دوره صفوی است، ولی وی در خلال دیوان خود همنوایی میان تشیع و ایران مآبی را در قالب اظهار محبت و ارادت به اهل بیت، دوستداری ایران زمین و خاندان صفوی و مظاهر فرهنگ و ادب فارسی نشان  داده است.