ارائه مدلی جهت بررسی نقش سرمایه فکری و اجتماعی در مولفه های اقتصاد دانش بنیان در ایران

اقتصاد دانش بنیان باعث بالا رفتن توان رقابتی کشورها، افزایش رشد اقتصادی و درآمد می شود. در اقتصاد مبتنی بر دانش از سرمایه فکری به منظور خلق و افزایش ارزش سازمانی استفاده می شود و موفقیت یک سازمان به تواناییش درمدیریت این منبع کمیاب بستگی دارد. یکی از قابلیت های مهم سازمانی که می تواند به سازمان ها در خلق و تسهیم دانش کمک بسیار نماید و برای آن ها در مقایسه با سازمان های دیگر مزیت سازمانی پایدار ایجاد کند، سرمایه اجتماعی است که می تواند سطح تعامل افراد و سازمان ها را در تولید دانش بالا ببرد و زمینه های تحقق اقتصاد دانش محوردر کشور را مهیا کند. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش ابعاد سرمایه فکری و سرمایه اجتماعی در اقتصاد مبتنی بر دانش می باشد. یافته های بدست آمده نشان می دهند که تمامی فرضیات پژوهش مورد تایید قرار می گیرند و مولفه های سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری نقش موثری در اقتصاد دانش-بنیان دارند. همچنین یافته ها نشان می دهد که سرمایه اجتماعی از طریق بهبود و ارتقای سرمایه های فکری می تواند نقش موثرتری در اقتصاد دانش بنیان ایفا نماید.