نقش سران طوایف بلوچ در برقراری امنیت پایدار منطقه جنوب شرق جمهوری اسلامی ایران

یکی از راه های برقراری امنیت پایدار در منطقه جنوب شرق جمهوری اسلامی ایران، بومی کردن امنیت و به کارگیری اقوام بومی و بلوچ منطقه است. در این پژوهش زمینه ها و بسترهای بهره برداری از فرصت ها و ظرفیت های سران طوایف و اقوام بلوچ در راستای تقویت امنیت پایدار در منطقه جنوب شرق مورد توجه قرار گرفته است. نوع پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی (پیمایشی) است. برای گردآوری داده های از دو روش کتابخانه ای، میدانی و از ابزار پرسش نامه و مصاحبه استفاده شده است. جامعه آماری شامل 300 نفر از گروه های تخصصی بود که در زمینه موضوعات و چالش های منطقه جنوب شرق ایران اشراف داشتند. نمونه گیری به روش هدفمند و حجم نمونه، نفرشمار تعداد 50 انتخاب شده است. ابعاد، مولفه ها و شاخص ها از طریق بررسی ادبیات و پیشینه پژوهش به دست آمد و استخراج مدل مفهومی پژوهش با این روش طراحی شد. برای گردآوری داده های مورد نیاز برای پاسخ به پرسش ها از طیف پنج درجه ای لیکرت استفاده شد. روایی پرسش نامه مورد تایید 10 نفر از اساتید قرار گرفته و برای پایایی پرسش نامه ها از آلفای کرونباخ استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری و تحلیل واریانس بهره گرفته شد. نتیجه یافته ها نشان می دهد که نقش سران طوایف در برقراری امنیت پایدار در منطقه، دارای نقشی معنادار بوده و بیشترین نقش را به ترتیب در برقراری امنیت نظامی، فرهنگی و اجتماعی، سیاسی و کمترین نقش را در امنیت اقتصادی ایفا می کنند؛ بنابراین برای به کارگیری سران طوایف به منظور برقراری و تامین امنیت منطقه باید یک سامانه نظارتی راه اندازی شود.