کرونا، آزمون چپ نو در وضعیت حداقلی دولت ملی ایران معاصر (بر اساس رویکردی انتقادی نسبت به آرای آ گامبن)

برنامه تحقیقاتی آگامبن، فیلسوف چپ نو، افشای سرشت آنارشیک قانون در مقام ارادهای (آپاراتوسی) به قدرت است؛ ارادهای که در وضعیت استثنا، از طریق تعلیق قانون اعمال می گردد و آنچه مبنای وجودی چنین تعلیقی را فراهم می سازد، برخلاف دعوی دولت، نه نقض قانون بلکه نفاذ قانون است. آگامبن در مسیر مواجهه انتقادی با متافیزیک سیاسی غرب حتی تا آستانه دلالت هایی ضمنی مبنی بر نفی دولت ملی که گویای آرمان اتحاد جهانی کمونیسم است، به پیش می رود؛ اما با توجه به مختصات تاریخی ایران معاصر اعم از کم دولتی، کم قانونی، رواج تیوری توطیه و پوپولیسم سیاسی-اقتصادی، رویارویی بافتاری نسبت به آرای چپ نو و دستگاه نظری آگامبن و دعوت او مبنی بر نقض پروتکلهای بهداشتی در عصر پاندومی کرونا، ضروری مینماید. نوشتار حاضر، با جستاری بر هویت حقوقی، نوعی و نقشی دولت مدرن، نشان میدهد که با توجه به هویت صرفا بوروکراتیک، غیردموکراتیک و آنتیگونیستیک دولت مدرن در ایران، مصدر وجودی تعلیق پیوسته قانون در بستر تاریخی ایران، نه اصالت و نفاذ قانون که متافیزیک سیاسی ناقانونیت اعم از اصالت فره ایزدی، اصالت ستیز با  امپریالیسم و سرمایهداری جهانی، اصالت خوانشی خاص از دین و... است.