الگوی متمایز بافتی در گیاه بادرنجبویه(Melissa officinalis) بدنبال بکارگیری نانوسلنیوم

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کاربرد نانوذرات سلنیوم بر آناتومی و الگوی تمایز بافتی در گیاه بادرنجبویه بود. گیاهان با نانو سلنیوم (nSe؛ 0، 10 و 50 میلی گرم در لیتر) و سلنیوم بالک (BSe) تیمار شدند. نتایج این تحقیق دلالت بر آن داشت که نانوسلنیوم در غلظت 10 اثرات مثبت و مفیدی داشت اما غلظت 50 موجب القا سمیت شد. ارزیابی میکروسکوپی مقاطع ساقه نشان داد که قطر استوانه مرکزی نسبت به شاهد افزایش یافت. بیشترین افزایش مربوط به دانه رست های در معرض دوزهای 50 و 10 میلی گرم در لیتر سلنیوم بود. ضخامت و قطر ساقه در نمونه های تیمار شده با nSe در غلظت 50 میلی گرم در لیتر و بالک 10 میلی گرم در لیتر نسبت به شاهد افزایش یافت. قطر آوند چوبی در پاسخ به مکمل ها کاهش یافت و کمترین میزان متعلق به گروه nSe50 بود. بررسی سطح مقطع برگ نشان داد که nSe10 باعث افزایش ضخامت قطر آوند چوبی، پرده و پارانشیم اسفنجی نسبت به شاهد شد. مقایسه سطح مقطع دمبرگ نشان داد که ضخامت اپیدرم و قطر آوند چوبی مرکزی و جانبی تغییر کرده است. در حالی که 50 میلی گرم در لیتر nSe این صفات را کاهش داد. بنابراین، نتایج این مطالعه حاکی از آن است که کاربرد سلنیوم وابسته به غلظت، علاوه بر القای تغییرات فیزیولوژیکی و مولکولی، موجب تغییرات آناتومیکی و تمایز بافتی می شود. تحقیقات بیشتری در آینده برای تعیین مکانیسم این پاسخ ها مورد نیاز است.