توان بخشی حسی-حرکتی و ادراکی-فضایی با محوریت تعامل والد-کودک و ترس از حرکت در کودکان با آسیب بینایی: مطالعه مروری نظام مند

 آسیب بینایی با عوارض و مشکلاتی همراه است که می‌تواند سلامت جسمانی و روانی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر، مروری بر پژوهش‌های انجام‌شده در مورد تاثیر توان‌بخشی حسی-حرکتی و ادراکی-فضایی با محوریت تعامل والد-کودک و ترس از حرکت در کودکان با آسیب بینایی بود.

بررسی داده‌ها در پژوهش حاضر به صورت مروری نظام‌مند انجام گرفته است. روش‌شناسی‌ آن مبتنی بر گردآوری، طبقه‌بندی و خلاصه کردن یافته‌های مقالات علمی-پژوهشی مرتبط با توان‌بخشی حسی-حرکتی و ادراک-فضایی بر ترس از حرکت در کودکان با آسیب بینایی که بین سال‌های 2007 تا 2021 میلادی برگرفته از پایگاه‌های اطلاعاتی اسکوپووس، ابسکو، پابمد،گوگل اسکالر، اریک، ساینس دایرکت و همچنین پایگاه‌های اطلاعاتی مگیران، مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، پورتال جامع علوم انسانی، ایران‌داک، نورمگز با کلید‌واژه‌های توان‌بخشی حسی-حرکتی، ادراکی-فضایی، تعامل والد-کودک، ترس از حرکت و کودکان با آسیب بینایی صورت پذیرفته است. در جست‌وجوی اولیه 72 مقاله انتخاب شدند و در ادامه پانزده مقاله که عنوان آن‌ها توان‌بخشی حسی-حرکتی و ادراکی-فضایی در کودکان با آسیب بینایی بود، انتخاب شدند. 

نتایج نشان داد که این درمان برای کاهش ترس از حرکت در کودکان با آسیب بینایی مناسب است. همچنین توان‌بخشی حسی-حرکتی و ادراکی-فضایی باعث بهبود فاکتورهای ترس از حرکت، از‌جمله انگیزه، رابطه والد-کودک، آگاهی بدنی، تقلید از حرکت دیگران و مهارت‌های جهت‌یابی و تحرک می‌شود. آسیب بینایی، توانبخشی، ادراک، حرکت، ترسبا بررسی مطالعات انجام‌گرفته می‌توان نتیجه گرفت که توان‌بخشی حسی-حرکتی و ادراکی-فضایی با محوریت تعامل مادر-کودک، یکی از درمان‌های مکمل برای کودکان با آسیب بینایی است و قادر خواهد بود ترس از حرکت را در این کودکان کاهش دهد، به طوری که آن‌ها بتوانند مستقل رفت‌وآمد کنند.