مقایسه اثر شش هفته تمرینات کششی استاتیک فعال و غیرفعال بر ریتم کمری-لگنی در مردان با کوتاهی همسترینگ

 حرکت خم شدن به جلو ترکیبی از زوج حرکات فلکشن لومبار و چرخش لگن است که این حرکات از هماهنگی فعالیت عضلانی بین اکستنسورهای پشتی و عضلات اکستنسور هیپ نتیجه می شود، مطالعات پیشین نشان می دهد که کوتاهی عضلات همسترینگ با ایجاد محدودیت در حرکت لگن باعث افزایش حرکات ستون فقرات کمری و در نتیجه ایجاد کمردرد به واسطه تاثیر بر ریتم کمری-لگنی در حرکت خم شدن به جلو می شود. از طرف دیگر، هنوز توافقی در خصوص بهترین تکنیک کششی وجود ندارد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر شش هفته تمرینات استاتیک فعال و غیرفعال بر ریتم کمری-لگنی در حرکت خم شدن به جلو در مردان با کوتاهی همسترینگ است.

تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون در دو گروه تمرینی بود. به این منظور 26 مرد غیرورزشکار با کوتاهی همسترینگ، با میانگین سنی 1/71±25/76 سال از راه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای اندازه گیری طول عضلات همسترینگ از دو آزمون بالا آوردن مستقیم و باز کردن زانو از حالت نود درجه استفاده شد. اندازه گیری های مربوط به ریتم کمری-لگنی در سه فاز حرکت خم شدن به جلو توسط اسپاینال موس ثبت شد. متغیرها شامل چرخش لگن و فلکشن ناحیه کمری بود. دو گروه تمرین کششی شامل استاتیک فعال و غیرفعال بود که به ترتیب از تمرینات جک نایف و کشش همسترینگ نیمه نشسته به مدت شش هفته، شش روز در هفته و نود ثانیه در هر جلسه طبق پروتکل استفاده شد. مقایسه درون گروهی توسط آزمون های تی همبسته و ویلکاکسون و مقایسه بین گروهی از آزمون های کوواریانس و یومن ویتنی با 05/P<0 انجام شد. یافته ها بعد از شش هفته تمرینات استاتیک فعال و غیرفعال دامنه کلی چرخش لگن بر خلاف دامنه کلی فلکشن ناحیه کمری افزایش معناداری نشان داد (0/05≥P). در مقایسه بین گروهی در هیچ یک از متغیرها تفاوتی در اثر تمرینات کششی استاتیک فعال و غیرفعال مشاهده نشد (0/05<P).

تمرینات استاتیک فعال و غیرفعال می تواند باعث تغییر ریتم کمری-لگنی به غلبه ناحیه لگنی نسبت به کمر شود؛ بنابراین این تمرینات در پیشگیری از کمردرد و اصلاح سایر عوارض ناشی از اختلال در ریتم کمری-لگنی موثر است. ضمن اینکه تفاوتی در اثرگذاری بین دو تمرین وجود ندارد.