اثرات یک دوره برنامه تمرین اصلاحی با تراباند بر فعالیت الکتریکی عضلات در افراد دارای عارضه ژنووالگوم طی دویدن

 زانوی ضربدری یکی از شایع ترین عارضه های اندام تحتانی می باشد که عملکرد افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات یک دوره برنامه تمرین با تراباند بر فعالیت الکتریکی عضلات در افراد دارای عارضه زانوی ضربدری طی دویدن بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و کارآزمایی بود. 24 دانشجوی پسر دارای زانوی ضربدری (20-30 سال) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. تمرینات اصلاحی به مدت 8 هفته با استفاده از تراباند برای گروه آزمایش انجام شد. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب بوسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. برای تحلیل های آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد فعالیت الکتریکی عضله دوسر رانی کاهش معناداری را در فاز اتکای دویدن به اندازه 69/98 درصد طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون دارد (0/002=P؛ 1/88=d). فعالیت الکتریکی عضله نیمه وتری در فاز اتکای دویدن طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کاهش معناداری را به اندازه 33/77 درصد نشان داد (0/024=P؛ 0/86=d). فعالیت الکتریکی سایر عضلات در گروه آزمایش، هیچ گونه اختلاف معناداری را طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان نداد (0/05<P).

کاهش فعالیت عضله دوسر رانی در افراد دارای زانوی ضربدری، نشان دهنده تاثیر مثبت تمرینات اصلاحی با استفاده از تراباند و بهبود عمکرد در فعالیت های روزمره در این افراد می باشد.