تعیین نقش سطوح انگیزش و چشم انداز زمان بر هدفمندی با میانجیگری امیدواری در دانشجویان

این پژوهش با هدف، تعیین نقش سطوح انگیزش و چشم انداز زمان بر هدفمندی با میانجیگری امیدواری در دانشجویان انجام شد.

به لحاظ هدف، از نوع توصیفی و همبستگی بوده که شامل متغیرهای پیش بین سطوح انگیزش و چشم انداز زمان، متغیر ملاک هدفمندی در زندگی و متغیر میانجی امیدرواری بوده و با استفاده از روش رگرسیون چندگانه به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد شهر قدس بوده و از بین جامعه براساس فرمول گرین تعداد 200 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های سطوح انگیزش SIMS (مک اینری و سنکلایر،1992)، معنا درزندگی MLQ (استگر، 2010)، چشم انداز زمان (زیمباردو وبوید،ا1999)، میدواری (اسنایدر و همکاران، 1991) بودند که روایی آن ها با استناد به دیدگاه های صاحب نظران و پایایی آن ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد.

 یافته های پژوهش نشان داد متغیزهای سطوح انگیزش، چشم انداز زمان (گذشته مثبت، آینده نگرو آینده متعالی) بر هدفمندی با میانجیگری امیدواری روابط معنا داری با یکدیگر دارند.

هر یک از متغیرهای سطوح انگیزش، چشم انداز زمان و امیدواری به تنهایی تاثیر معناداری بر هدفمندی درسطح (005/0<p) زندگی دارند. در نهایتا نتایج حاصل از تحلیل مسیر نیز نشان داد که امیدواری نقش میانجی در سطح ((005/0<p) را ایفا کرد.