تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد بین فردی بر افسردگی و بهبود روابط زناشویی مادران خیانت دیده

هدف این پژوهش بررسی تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد بین فردی بر افسردگی و بهبود روابط زناشویی مادران خیانت دیده بود. روش پژوهش حاضر به لحاظ گردآوری داده ها از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون) با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی مادران دانش آموزان که مورد خیانت همسر واقع شده و دارای سطح تحصیلات سیکل و بالاتر بودند و همگی طی سال 1400 به مراکز مشاوره خانواده منطقه 10 تهران مراجعه کرده و خواستار دریافت خدمات مشاوره ای بودند که با روش نمونه گیری تصادفی تعداد 30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش، 15 نفر در گروه کنترل) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه نشانگان اختلال های روانی دراگوتیس و همکاران (1984)، پرسشنامه سنجش خیانت همسر واگهان (2008) و پرسشنامه محقق ساخته بهبود روابط زناشویی با الگو برداری از پرسشنامه گاتمن انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد میزان تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد بین فردی بر افسردگی مادران خیانت دیده برابر 0.170 و میزان تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد بین فردی بر بهبود روابط زناشویی مادران خیانت دیده برابر 0.202 بود. مشاوره گروهی سبب می شود زنان درباره خطاکاری و پیمان شکنی همسر مسیولیت بیشتری بپذیرند و با بخشی از وجود خود روبرو شوند، که به شکل گیری رابطه نامشروع منجر شده است، و به نحوی خود را تغییر دهند که صمیمیت را از نو بین خود و همسرشان برقرار کنند. همچنین نتایج برآمده از این تحقیق می تواند راهنما و یاری دهنده مشاوران و متخصصان حوزه خانواده و دست اندرکاران سلامت جامعه باشد تا به یاری قشر آسیب پذیر جامعه بشتابند.