رابطه منبع کنترل درونی و ذهن آگاهی با سلامت روان دانش آموزان پسر مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه منبع کنترل درونی و ذهن آگاهی با سلامت روان دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان رباط کریم بود. روش مورد استفاده در این پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان رباط کریم تشکیل می داد و از این میان با استفاده از روش تصادفی خوشه ای نمونه ای به اندازه 90 نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد منبع کنترل راتر (1966)، ذهن آگاهی براون و رایان (2003) و سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1972) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار این ضریب برای هر یک از پرسشنامه ها بالای 0.7 به دست آمد؛ همچنین به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه ها به تایید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین منبع کنترل درونی با سلامت روانی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بدین معنا دانش آموزانی که منبع کنترل درونی دارند از سلامت روانی بیشتر برخوردارند. بین ذهن آگاهی با سلامت روانی رابطه معنادار وجود دارد. بدین معنا دانش آموزانی که ذهن آگاهی دارند از سلامت روانی بیشتر برخوردارند. به منظور پیش بینی سلامت روان دانش آموزان براساس منبع کنترل درونی و ذهن آگاهی از روش همزمان تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. متغیر پیش بین منبع کنترل درونی، قادر به پیش بینی سلامت روان است. لازم به ذکر است در این مدل ذهن آگاهی معنادار نبود.