تبیین الزامات اولیه اعزام ناوگروه نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران به قاره قطب جنوب؛ با تاکید بر آموزش

قاره قطب جنوب به دلیل اهمیت آن در تاثیر بر روی اقلیم زمین، منابع بالقوه عظیم و موقعیت منحصر به فرد و محیط زیست بکر آن، در دهه های اخیر به کانون توجه جهانیان تبدیل شده است. از این رو همه کشورها به دنبال عزیمت به این منطقه هستند تا از مزیت های بی شمار آن بی بهره نمانند. معاهده جنوبگان در سال 1959 به تصویب اعضا رسید. در سال 2014 عضویت ایران در کمیته علمی تحقیقات جنوبگان به تصویب اعضا رسید و پس از آن ایران به صورت رسمی برنامه خود را برای ایجاد یک ایستگاه دایمی در جنوبگان اعلام نمود. تجربه بسیاری از کشورهای حاضر در قاره قطب جنوب نشان می دهد که نیروی دریایی آن ها نقش بسیار مهمی در اعزام و استقرار در این منطقه داشته است و حتی در برخی از این کشورها همچنان نیروی دریایی متولی اداره امورات جنوبگان آن هاست.در همین راستا پژوهش حاضر با هدف تبیین الزامات اولیه و اولویت های اعزام ناوگروه نداجا به قاره قطب جنوب انجام گردید. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی - توسعه ای و از منظر نوع و روش جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات کیفی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه اسناد، مدارک، مقالات و کتب معتبر در حوزه موضوع تحقیق می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تلاش شد تا کلیه اسناد، مدارک و مقالاتی که امکان دسترسی به آن ها وجود دارد به صورت تمام شمار مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.نتایج حاکی از آن است که الزامات اولیه اعزام ناوگروه نداجا به قطب جنوب در چهار طبقه اصلی دانش حقوقی جنوبگان، تجهیزات و امکانات، آموزش و دیپلماسی و تامین بودجه قرار می گیرد. یافته ها نشان می دهد مولفه آموزش خود شامل چهار عامل ایجاد کمیته آموزش تخصصی، آگاهی بخشی عمومی، تربیت نیروی انسانی متخصص و مطالعه در خصوص تولید انرژی پاک می باشد که نشان از اهمیت امر آموزش در این ماموریت راهبردی دارد.