اثر نانوکیتوزان و استیک اسید بر ویژگی های کیفی انگور رقم رشه طی نگهداری سرد

میوه انگور حاوی بعضی اجزای مغذی و مقادیر زیادی مواد زیست فعال فنولی سلامتی بخش است، اما پوسیدگی قارچی و کاهش کیفیت از عوامل مهم محدود کننده عمر ماندگاری آن برای تازه خوری و صادرات می باشد. مو رشه ( cv. RashehVitis vinifera) به طور عمده در تاکستان های دیم نیمه غربی ایران کشت می شود و حبه های آن غنی از آنتوسیانین ها، فلاوونوییدها و مواد جامد محلول می باشد. در این مطالعه، اثر پوشش طبیعی نانوکیتوزان و استیک اسید بر ویژگی های کیفی پس از برداشت انگور رقم رشه بررسی شد. سوسپانسیون نانوکیتوزان با توزیع اندازه ذرات 5-30 نانومتر به روش رایج ژل شدن یونی در داخل محلول استیک اسید تهیه شد. میوه های انگور به مدت یک دقیقه با غوطه ور کردن در سوسپانسیون نانوکیتوزان (0.2 درصد)، محلول استیک اسید (0.5 درصد) یا آب مقطر (شاهد) پوشش دهی شدند و ویژگی های میکروبی، فیزیکوشیمیایی و حسی آن ها در طول 8 هفته نگهداری در دمای C4 و رطوبت نسبی90 درصد اندازه گیری شد. به طور کلی، میوه های پوشش دهی شده با نانوکیتوزان یا استیک اسید در مقایسه با شاهد، دارای تعداد باکتری های مزوفیل هوازی، تعداد کپک و مخمر و درصد پوسیدگی کمتر و سفتی، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین C بیشتر بودند و نیز خواص حسی بهتری داشتند. نانوکیتوزان در بهبود کیفیت پس از برداشت و ماندگاری میوه انگور موثرتر از استیک اسید بود. اختلاف معنی داری در درصد افت وزن و pH نمونه ها مشاهده نشد. بنابراین، سوسپانسیون نانوکیتوزان تهیه شده در محلول استیک اسید، به عنوان یک پوشش طبیعی و مشتری پسند برای بهبود ماندگاری و کیفیت پس از برداشت میوه انگور رقم رشه مناسب بوده ولی بخشی از اثرات مفید آن ناشی از استیک اسید است.