اثر پوشش های خوراکی بر کاهش پوسیدگی کپک سبز و حفظ کیفیت میوه لیموترش

استفاده از ترکیبات طبیعی مانند پوشش های خوراکی به عنوان یک روش سالم برای کنترل پوسیدگی پس از برداشت و نیز تاخیر در پیری میوه در نظر گرفته می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پوشش های خوراکی روی کنترل پوسیدگی ناشی از پنی سیلیوم دیجیتاتوم و برخی ویژگی های کیفی لیموترش رقم مکزیکن لایم درطی انبارمانی انجام شد. لیموها با سوسپانسیون قارچ مایه زنی و با پوشش های خوراکی کربوکسی متیل سلولز (CMC)، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) و آلژینات سدیم (ALG) در چهار سطح غلظت صفر (شاهد)، 0/5، 1 و 1/5 درصد، غوطه ور شدند. سپس میوه های لیمو در دمای 1± 8 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد به مدت 21 روز نگه داری شدند. نتایج نشان دادند که پوشش های خوراکی تاثیر معنی داری بر پوسیدگی میوه، کاهش وزن، درصد مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر،  L*، a*، محتوای فنل و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل داشتند. پس از 21 روز انبارمانی در بین پوشش های خوراکی، تیمار کربوکسی متیل سلولز با غلظت 1/5% نسبت به شاهد، موجب کاهش 77% پوسیدگی ناشی از کپک سبز، کاهش80% افت وزن و 5% درصد مواد جامد محلول میوه و موجب افزایش 33% اسید قابل تیتر و 10% فعالیت آنتی اکسیدانی کل شدند. بنابراین کاربرد پوشش های خوراکی به ویژه کربوکسی متیل سلولز 1/5% می تواند علاوه بر کاهش پوسیدگی، موجب حفظ برخی خصوصیات کیفی لیموترش شود. لذا می توان به عنوان یک روش سالم جهت حفظ کیفیت محصول و کاهش ضایعات پس ازبرداشت به کار رود.