اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی اسطوخودوس بر افسردگی و شایستگی مادری زنان نخست زای با دلبستگی ناایمن به همسر

بارداری، یکی از پراسترس ترین مراحل زندگی زنان است. لذا هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی اسطوخودوس بر افسردگی و شایستگی مادری زنان نخست زای با دلبستگی نا ایمن به همسر بود.

این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1399 روی 60 زن باردار شهر بیرجند انجام شد. مادران باردار دلبسته نا ایمن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی بین سه گروه مداخله1 (آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی و رایحه درمانی)، مداخله2 (رایحه درمانی با اسطوخودوس) و گروه کنترل تقسیم شدند. فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی در سه ماه آخر بارداری، و رایحه درمان در فاز فعال زایمان و دوره پیگیری یک ماه بعد از تولد نوزاد انجام شد. از پرسش نامه دلبستگی به همسر، افسردگی بک، افسردگی بعد از زایمان و شایستگی مادری استفاده شد و داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 تحلیل شد.

نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد، آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی بر کاهش افسردگی در طول زمان موثر بود (0/001<P). تحلیل کواریانس نشان داد، افسردگی دوره بارداری بعد از آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک به طور معنی داری کاهش یافت (0/001<P). در تحلیل واریانس چندمتغیره، هر دو مولفه شایستگی مادری، در گروه مداخله1 به طور معنی داری افزایش نشان داد (0/05<P).

فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی توام با رایحه درمانی به عنوان یک مداخله موثر برای کاهش افسردگی و افزایش شایستگی نقش مادری می تواند در مراکز بهداشتی ودرمانی در زنان باردار با دلبستگی نا ایمن به همسر به کار برده شود.