اثرات روشهای انتقال ناگهانی و تدریجی به شوری آب دریای خزر بر تنظیم یونی، برخی از پاسخ های ایمنی و شاخص های استرس در بچه ماهی کلمه دریای خزر (Rutilus caspicus, Yakovlev 1870)

به دلیل اهمیت فرایند تنظیم اسمزی در موفقیت رهاسازی بچه ماهیان کلمه دریای خزر (Rutilus caspicus)، حفظ و بازسازی ذخایر آنها، تحقیق حاضر با هدف بررسی توان این ماهیان (با میانگین وزنی 018/0 ± 4/1) در تحمل شوری آب دریای خزر به روش های انتقال مستقیم و تدریجی در دو زمان کوتاه مدت (24 ساعت) و بلندمدت (21 روز) انجام شد. بدین منظور، 360 قطعه بچه ماهی کلمه در سه گروه: 1) افزایش ناگهانی شوری (انتقال مستقیم به آب دریای خزر)، 2) افزایش تدریجی شوری (اهر 24 ساعت به میزان ppt 3) و 3) گروه شاهد (آب شیرین) در 9 تیمار آزمایشی (هر یک با 3 تکرار) بطور تصادفی توزیع شدند. به منظور بررسی تنظیم یونی، میزان اسمولالیته و یونهای Na+، K+ و Cl- در ماهیان مورد سنجش قرار گرفت. برخی از پاسخ های ایمنی نسبت به افزایش شوری (ایمونوگلوبین کل و فعالیت لیزوزیم) و شاخص های استرس (کورتیزول و گلوکز) در بدن ماهیان نیز اندازه گیری شد. بر اساس نتایج بدست آمده، ماهیان در هر دو تیمار افزایش شوری درصد بقای بالایی نشان دادند. تمامی پارامترهای مرتبط با تنظیم یونی پس از افزایش اولیه، در انتهای آزمایش مجددا کاهش یافتند. به علاوه، روند تغییرات میزان کورتیزول و ایمونوگلوبین در تیمارهای مورد آزمایش متضاد هم بود که نشان دهنده کاهش پاسخ استرس و افزایش سیستم ایمنی بدن ماهیان در هر دو روش انتقال شوری است. بنابراین، بچه ماهیان کلمه (2-1 گرم) قابلیت انتقال مستقیم به داخل دریای خزر را دارند.