بررسی شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در آب های تفریحی استان گیلان

  انتروکوکوس فکالیس (E.faecalis) یک پاتوژن فرصت طلب است که باعث عفونت های بیمارستانی در انسان، به ویژه در افراد دارای نقص ایمنی و افراد مسن می شود. این باکتری می تواند در شرایط سخت و محیط های کم غذا زنده بماند و رشد کند، پس معمولا در آب یافت می شود و به راحتی از طریق مدفوعی-دهانی منتقل می شود. به دلیل استفاده زیاد از آنتی بیوتیک ها، بسیاری از سویه های E.faecalis به آنتی بیوتیک های مختلف ازجمله ونکومایسین (VRE) مقاوم شده اند. VRE ناشی از آب، یک مشکل زیست محیطی و بهداشتی است. ازآنجایی که پایش آب های تفریحی در سلامت انسان بسیار حایز اهمیت است، هدف پژوهش حاضر بررسی شیوع ایزوله های VRE و الگوی آنتی بیوتیکی آن ها در نمونه های محیطی آب های تفریحی استان گیلان بود.

  نمونه های محیطی از آب های تفریحی شش شهر استان گیلان، در شمال ایران، 4 ایستگاه در تالاب انزلی و 5 رودخانه اصلی ورودی به تالاب انزلی طی ماه های دی تا شهریور 1398 به دست آمدند. شناسایی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با استفاده از تست آنتی بیوگرام تعیین شد. شناسایی مولکولی ایزوله ها با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با پرایمرهای اختصاصی ژن ddlE انجام شد.

  از مجموع 268 نمونه، انتروکوک در 154 نمونه (57/46 درصد) شناسایی شد که 35 ایزوله (29/68 درصد) VRE بودند. از ایزوله های VRE، 32 ایزوله (91/42%) متعلق به E.faecalis، 2 ایزوله (5/71%) متعلق به E.faecium و یک ایزوله (2/86%) متعلق به سایر گونه های انتروکوکوس بود.

این مطالعه نشان دهنده شیوع بالا و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های VRE انتروکوکوس فکالیس در منابع آبی استان گیلان است که می تواند هشدار دهنده باشد و باید مورد توجه قرار گیرد.