مقایسه اثر 8 هفته تمرین قدرتی، ورزش در آب و مصرف امگا 3 بر میزان فشار اکسایشی، CRP، هموگلوبین گلیکوزیله و فشارخون در مردان دیابتی دارای نوروپاتی محیطی

دیابت به عوارضی همچون نوروپاتی محیطی منجر می گردد. هدف از این تحقیق، مقایسه اثر 8 هفته تمرین قدرتی، ورزش در آب و مصرف امگا 3 بر میزان مالون دی آلدهید (Malondialdehyde: MDA)، پروتیین واکنشی C (C- Reactive Protein: CRP)، هموگلوبین گلیکوزیله و فشارخون در مردان دیابتی دارای نوروپاتی محیطی بود.

 این تحقیق از نوع نیمه تجربی است و جامعه آماری آن را مردان دیابتی دارای نوروپاتی محیطی تشکیل می داد. تعداد 80 نفر بیمار دیابتی دارای نوروپاتی در چهار گروه مصرف مکمل امگا 3، تمرین قدرتی، تمرین در آب و کنترل تقسیم شدند (به مدت هشت هفته، هر گروه 20 نفر).

از نظر هموگلوبین گلیکوزیله و فشارخون، بین گروه کنترل با گروه های تمرین قدرتی (0/001=P)، تمرین در آب (0/001=P) و امگا-3 (0/001=P) تفاوت معناداری وجود داشت. از نظر هموگلوبین گلیکوزیله بین گروه تمرین قدرتی با گروه امگا-3 (0/041=P) و از نظر فشارخون بین گروه تمرین در آب با گروه امگا-3 (0/004=P) تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین از نظر مقدار MDA و CRP بین گروه کنترل با گروه تمرین قدرتی (0/001=P) و گروه تمرین در آب (0/001=P)، و بین گروه تمرین مقاومتی با گروه امگا-3 (0/001=P) و گروه تمرین در آب با گروه امگا-3 (0/001=P) تفاوت معناداری وجود داشت.

 ورزش مقاومتی و تمرین در آب باعث کاهش التهاب و فشار اکسایشی و همچنین فشارخون و هموگلوبین گلیکوزیله در افراد با بیماری نوروپاتی دیابتی شد. اما امگا-3 به تنهایی فقط بر فشارخون و هموگلوبین گلیکوزیله موثر بود.