ارتباط دریافت های غذایی و شاخص های تن سنجی با ابتلاء به اندومترویز: مطالعه مورد- شاهدی

 اندومتریوز، یک بیماری چندعلتی است. مطالعات محدودی در مورد رابطه عوامل تغذیه ای با اندومتریوز انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط دریافت های غذایی و شاخص های تن سنجی با ابتلاء به اندومتریوز انجام شد.

این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1400-1399 بر روی 317 نفر از زنان 49-18 ساله شهر تهران انجام شد. تشخیص ابتلاء به اندومتریوز با روش لاپاراسکوپی انجام و بر این اساس افراد به دو گروه مورد (107=n) و شاهد (210=n) تقسیم شدند. با پرسشنامه بسامد خوراک نیمه کمی روا و پایا، شامل 168 ماده غذایی، دریافت غذایی افراد تعیین و با نرم افزار تغذیه ای N4 آنالیز شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.

احتمال اندومتریوز برای افراد در بالاترین سهک شاخص توده بدنی به طور معنی داری کمتر از افراد در سهک اول بود (001/0>p، 92/0-20/0:CI، 5/0=OR). در مدل تعدیل شده، احتمال اندومتریوز برای افراد در بالاترین سهک دریافت سبزی ها، میوه ها، ماهی، حبوبات، مغزدانه های روغنی و روغن های مایع به طور معنی داری کمتر از گروه دریافت کننده در سهک اول بود (05 / 0>p). در مقابل احتمال اندومتریوز برای افراد در بالاترین سهک دریافت لبنیات، گوشت قرمز، گوشت های فرآوری شده، امعاء و احشاء، و روغن ها و چربی های جامد به طور معنی داری بیشتر از گروه دریافت کننده در سهک اول بود (05/0>p).

ارتباط معکوس و معنی داری بین دریافت سبزی ها، میوه ها، ماهی، حبوبات، مغزدانه های روغنی و روغن های مایع با اندومترویز مشاهده شد. دریافت لبنیات، گوشت قرمز، گوشت های فرآوری شده، امعاء و احشاء و روغن ها و چربی های جامد با اندومتریوز رابطه مستقیم و معنی داری داشت.