تحلیل الگوی مقاومت در تفکر انقلاب اسلامی و حزب الله لبنان

ازآنجاکه جهان اسلام عمق راهبردی انقلاب اسلامی است، حمایت و توجه عمیق و جدی به توسعه نهضت‏های اسلامی و کاربست «دیپلماسی وحدت» در مواجهه با طرح‏های سلطه طلبانه نظام سلطه، ضرورتی راهبردی به نظر می‏رسد. در این راستا هدف پژوهش حاضر، «تحلیل تفکر حمایت‏گرایانه و الگوی اتحاد و ایتلاف انقلاب اسلامی و محور مقاومت، در قبال حزب الله لبنان» است ازاین رو، مطابق با هدف پژوهش حاضر، پرسش مقاله این است که علت سیاست‏های حمایت گرایانه انقلاب اسلامی از حزب الله لبنان چیست و دلایل شکل‏گیری اتحاد و ایتلاف و الگوی مقاومتی شکل گرفته، چگونه قابل سنجش و ارزیابی است؟ براساس فرضیه، مقاله، دلیل اصلی سیاست حمایت‏گرایانه را نفی سلطه و درک تهدیدات از جانب رژیم صهیونیستی و غرب/استکبار می‏داند. به تعبیردقیق‏تر، مساله حمایت انقلاب اسلامی از نهضت‏ها و حرکت‏های آزادی بخش، ریشه در مسایل ژیوپولیتیکی و منشا ایدیولوژیکی، ارزشی و هویتی دارد. یافته های پژوهش حاکی از همکاری متقابل ایران و حزب الله لبنان و نتایج مثبت حاصل از این همکاری است؛ زیرا از یک سو بر اهمیت نقش جمهوری اسلامی ایران در حفظ موجودیت و قدرت‏یابی حزب الله تاکید می‏کند و از سوی دیگر، استدلال می‏شود که اگر بازیگر فروملی (نهضتی) هم چون حزب الله در کنار ایران در محور مقاومت وجود نداشت، اکنون جمهوری اسلامی در شرایط بسیار دشوارتری برای مقابله با تهدیدات رژیم صهیونیستی، آمریکا، متحدان غربی آن‏ها و کشورهای محافظه کار منطقه مواجه بوده و مخاطرات امنیتی را به دنبال داشته که محور مقاومت موجب دفع آن و افزایش امنیت ملی ایران انجامیده است. از این جهت، الگوی برخورد با نظام سلطه، الگوی تعامل‏گرایی ضدنظام سلطه ازطریق همکاری واحدهای دولتی و غیردولتی با تکیه بر اشتراکات ارزشی هویتی، جهت مقابله و مهار سلطه‏گران و اشغالگران می‏باشد.