شعر قطران تبریزی و لغت نامه دهخدا

شماری از ابیات قطران تبریزی، گوینده معروف قرن پنجم هجری، در لغت نامه دهخدا به  عنوان شاهد آمده است. اهمیت بعضی از این شواهد در آن است که آن واژه ها در شعر آن روزگار نمونه های فراوان ندارند. مولفان لغت نامه، غالبا در ذکر ابیات قطران، به منبع یا منابع کار خود اشاره ای نکرده اند؛ اما بررسی های ما نشان می دهد که منبع اولیه آنان در ذکر این شواهد، بیشتر، فرهنگ های لغت کهن، دیوان چاپی شاعر، و احتمالا بعضی نسخه های خطی بوده است. سنجش و مقابله این ابیات با نسخه های خطی شناخته شده از دیوان قطران، ضبط های متفاوت و صورت های تازه ای از شعر او را به دست می دهد که، در بسیاری از موارد، سهوهای راه یافته به شواهد قطران در لغت نامه را تصحیح می کند. گفتنی است که گاه ضبط های متفاوتی از شعر قطران در لغت نامه نیز در تصحیح اشعار او کارگشا بوده است.