پیش بینی اضطراب بر اساس ابعاد روانی و اجتماعی ناشی از بیماری کرونا در دانشجویان

ویروس کرونا پدیده‌ای است که با توجه به سرعت انتشار و ویژگی مهار‌ناپذیر خود، جهان را با بحران مواجه نموده است و سلامت میلیون‌ها انسان مورد تهدید قرارداده است و میلیون‌ها زندگی به طور قابل توجهی تغییر کرده. ویروس کرونا، یک بحران پزشکی عمومی را ایجاد کرده که نیازمند پاسخ اضطراری مناسب است. این بحران هر چند در ظاهر ماهیتی صرفا پزشکی و مرتبط با نظام سلامت دارد، باعث فاجعه روانی در کل جهان شده است و همه‌گیری آن و اجرایی قرنطینه اثرات مختلفی بر جنبه‌های روانی و اجتماعی افراد جامعه گذاشته است. در این مدت چند ماهه شیوع ویروس، پژوهش‌های متعددی درباره پیامده‌های روان‌شناختی آن در جامعه انجام شده است و پیامده‌های روانی آن از جنبه‌های مختلف بررسی شده است. لذا در مطالعه حاضر به پیش‌بینی اضطراب براساس ابعاد روانی و اجتماعی ناشی از بیماری کرونا پرداخته شد. جامعه آماری پژوهشی شامل دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کرج بودند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 273 نفر به‌عنوان حجم نمونه آماری به‌دست آمد که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های بهزیستی‌-‌روان‌شناختی ریف (1995)سلامت اجتماعی-صفاری‌نیا (1393) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی‌پور (1398)، جمع‌آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با کمک نرم‌افزار SPSSV22 استفاده شد. نتایج به‌دست آمده حاکی از آن است که میان بهزیستی‌-‌روان‌شناختی و سلامت اجتماعی با اضطراب بیماری کرونا رابطه معناداری وجود دارد و حدود 36 درصد از متغیر اضطراب ناشی از کرونا توسط ابعاد همبستگی و مشارکت اجتماعی، ارتباط مثبت با دیگران و رشد شخصی تبیین می‌شود. براساس نتایج، هر چه فرد از بهزیستی‌-‌روان‌شناختی و سلامت اجتماعی بیشتر و بهتری برخوردار باشد، کمتر دچار اضطراب‌های نابه‌جا و کاذب می‌شوند.