گزارش دو گونه سن Ectomocoris cordiger Stål, 1866 ,(Hemiptera: Reduviidae) Reduvius disciger Horvagh, 1896 از برخی استان های ایران

در بررسی تاکسونومیک سن های خانواده Reduviidae موجود در موزه‌ی حشرات هایک میرزایانس، بخش تحقیقات رده بندی حشرات، موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، که در یک دوره‌ 60 ساله جمع آوری شده اند دو گونه سن از زیرخانواده های Peiratinae و Reduviinae شناسایی شدند. ویژگی اصلی زیرخانواده Peiratinae وجود یک درز عرضی روی پیش قفس سینه با فاصله کمی از وسط است. علاوه بر این کوکسای پای جلو عریض و دارای fossula spongiosa روی ساق پا های جلو و وسط است. ژنیتالیای نر اندکی نامتقارن است. این زیرخانواده دارای 350 گونه از 34 جنس است. گونه Stål, 1866 Ectomocoris cordiger متعلق به زیرخانواده Peiratinae از استان گیلان، لوشان، بیورزن، 5/6/1376، ارتفاع 900 متر، 36°40 شمالی و 34°49 شرقی، سه عدد نر و یک عدد ماده (سرافرازی، بدیعی و نظری) گزارش می شود. اندام Fossula spongiosa که روی ساق پای جلو و در بیش تر زیرخانواده های این خانواده روی ساق پا های جلوی و میانی دیده می شود اندام تغییر شکل یافته ای است که به افزایش کارایی شکارگری این حشره کمک می کند و در عین حال صفت مناسبی برای تفکیک جنس ها و بعضا گونه هاست. جنس Ectomocoris از این زیرخانواده دارای اندام Fossula spongiosa است که بیش از نصف قسمت زیرین ساق پای جلویی را اشغال کرده است. اندازه این گونه متوسط، به رنگ قهوه ای تیره و یک لکه قلبی شکل به رنگ قهوه ای متمایل به زرد روشن روی clavus و چسبیده به منطقه corium بال جلویی است. سر قهوه ای تیره، شاخک ها تا حدودی قهوه ای روشن، چشم ها بزرگ و دارای یک درز پشت چشم های مرکب، دارای چشم های ساده مشخص است. گونه E. cordiger منشآ پالیارکتیک دارد و بعد ها در نواحی خشک اطراف مدیترانه و اورینتال مجاور پالیارکتیک نیز دیده شده است. گونه disciger Horvagh, 1896 Reduvius متعلق به زیرخانواده Reduviinae است. زیرخانواده Reduviinae معمولا به واسطه دارا بودن چشم های ساده، پنجه سه بندی، دو سلول بسته در بخش غشایی بال جلو و fossula spongiosa روی ساق پای وسط و جلو شناخته می شود.اعضای این زیرخانواده به واسطه نداشتن ویژگی های مرفولوژیک مهم سایر زیرخانواده های این خانواده از بقیه جدا می شوند. بالغ بر 1000 گونه از 140 جنس در جهان گزارش شده اند. این گونه از استان های آذربایجان شرقی، کلیبر، روستای تاتار، 7/8/1386، 350 متری، 01°39 شمالی و 46°44 شرقی (سرافرازی). اردبیل، روستای زیوه، 22/7/1390، ارتفاع 560 متر، 7°38 شمالی و 15°48 شرقی (مفیدی، ابراهیمی). اصفهان، نطنز، 30/6/1367، ارتفاع 2050 متری، 30°33 شمالی و 51°55 شرقی (هاشمی و بدیعی). کرج، 25/7/1350، 43°35 شمالی و 6°51 شرقی. تهران، 7/10/1376، 8°36 شمالی و 15°51 شرقی (هاشمی). خراسان رضوی، نیشابور، زبرخان، 21/6/1356، ارتفاع 1400 متری، 4°36 شمالی و 16°59 شرقی (پازوکی و عبایی). خوزستان، اهواز، 13/5/1353، 19°31 شمالی و 40°48 شرقی (زیری).سیستان و بلوچستان، خاشک، 18/5/1346، ارتفاع 1450 متری، 13°28 شمالی و 12°61 شرقی (میرزایانس و پازوکی). فارس، کامفیروز، تنگه بستانک، 11/5/1369، ارتفاع 1750 متری، 20°30 شمالی و 8°52 شرقی (ابراهیمی و بدیعی). گلستان، پارک ملی گلستان، سلگرد، 29/7/1375، ارتفاع 1150 متری، 29°37 شمالی و 10 °59 شرقی (ابراهیمی و نظری). لرستان، 30/7/1347 (میرزایانس و بدیعی). مرکزی، آشتیان، 7/8/1376، ارتفاع 2000 متری، 19°34 شمالی و 18°50 شرقی شش عدد نر و چهار عدد ماده (براری و مفیدی). این گونه در نواحی جغرافیایی ایران-توران یافت می شود. شناسایی ‌های انجام‌ شده توسط دکتر P. Moulet از موزه‌ ریکوین (Requien) کشور فرانسه تایید شدند.