ارتباط فعالیت بدنی و اختلالات خلقی در دوران قرنطینه عمومی طی شیوع بیماری کرونا در ورزشکاران راکتی

بیماری همه‌گیر کرونا، قرنطینه و محدودیت‌های دولتی مرتبط با آن در بسیاری از جنبه‌های زندگی انسان، ازجمله فعالیت بدنی و خلق‌وخو تاثیر داشته است. مطالعه حاضر با هدف ارتباط فعالیت بدنی و اختلالات روانی در دوران قرنطینه عمومی طی شیوع ویروس کرونا انجام شده است.

پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-همبستگی بود. تعداد 196 ورزشکار راکتی (123 نفر مرد و 73 نفر زن) در مطالعه شرکت کردند. شرکت‌کنندگان از فروردین تا خرداد سال 1399 از طریق نمونه‌گیری در دسترس و از طریق شبکه اجتماعی از سراسر ایران دعوت به همکاری شدند. با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد گروه بین‌المللی کووید-19 و ورزش، میزان فعالیت بدنی از نظر شدت، زمان و تواتر فعالیت بدنی قبل و هنگام دوران قرنطینه گزارش کردند. همچنین از پرسش‌نامه ارزیابی خلق برونل برای ارزیابی خلق شرکت‌کنندگان استفاده شد. به ‌منظور تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری کای دو، آنووا و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 تحلیل شد.

نتایج نشان داد تعداد جلسات تمرینی در هفته و مدت ‌زمان تمرین در دوران قرنطینه نسبت به قبل قرنطینه در ورزشکاران راکتی زن و مرد کاهش یافته است (P<0/05). این کاهش مدت و تعداد جلسات تمرین با حالات خلقی ارتباط منفی و معناداری دارد (P=0/001).

فعالیت ورزشی بر حالات خلقی مثبت، تاثیر مثبتی دارد. با این حال، شدت تمرینات ورزشی به نسبت مدت این تمرینات می‌تواند حالت خلقی را بیشتر تحت تاثیر خود قرار دهد. در واقع، هرچه شدت تمرینات افزایش داشته است، حالات خلقی منفی بیشتری خواهد داشت.