تجزیه و تحلیل و ارائه مدلی برای مدیریت غیبت در اداره امور مالیاتی ایران با استفاده از رویکرد آمیخته

مدیریت غیبت به عنوان طرح ریزی، برنامه ریزی و کنترل اقدامات با هدف افزایش بهزیستی کارکنان و به منظور کاهش غیبت ناشی از عوامل شغلی، نگهداشت و رفاه منابع انسانی و عوامل اقتصادی شناخته می شود و از آنجایی که مطالعات در مورد مدیریت غیبت بسیار محدود است؛ هدف اصلی در این مقاله، ارایه مدلی برای مدیریت غیبت در ادارات امور مالیاتی کشور ایران است. لذا در این پژوهش مدیریت غیبت کارکنان به صورت کیفی و کمی (روش آمیخته) مورد تحلیل قرار گرفته است. در بخش کیفی این پژوهش از روش نمونه گیری غیر احتمالی و ناهمگن وابسته به معیار برای جمع آوری داده ها استفاده شده است، به همین منظور 18 مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته با خبرگان سازمانی و کارکنانی که به طور مکرر از کار خود غیبت نموده اند؛ انجام پذیرفت. داده های جمع آوری شده از بخش کیفی با استفاده از نرم افزار MAXQDA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که خروجی آن منجر به استخراج مدل کیفی مدیریت غیبت بر اساس روش تحلیل داده بنیاد (GT) گردید و در ادامه در بخش کمی پژوهش، 314 پرسشنامه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی جمع آوری شد که داده های آن با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی (EFA) و تحلیل عاملی تاییدی (CFA) به ترتیب با استفاده از نرم افزار SPSS و Amos مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و منجر به تایید اکثر عوامل استخراجی بر اساس مدل GT در بخش کمی گردید. نتایج این مدل شامل پنج بخش می باشند؛ که عبارتند از: 1) شرایط علی همانند؛ یادگیری منفی و کنترل ناکارآمد، فقدان بهزیستی، گران باری شغلی و کمبود رفاه، 2) عوامل مداخله گر شامل؛ حوادث غیر منتظره، عوامل جمعیت شناختی، سابقه کارکنان و ارزش های شخصی، 3) عوامل زمینه ای؛ مسایل فرهنگی و زیستی، نهادهای بیرونی، مداخلات سیاسی و ظرفیت های قانونی، 4) برخی از راهکارهای مدیریت غیبت کارکنان عبارتند از ؛ توجه به انتظارات کارکنان از مدیریت، فرهنگ سازی. ایجاد فضایی آرام و شفاف، همراه با حمایت، نظارت و کنترل در تمام سطوح و مراحل شغلی 5) بخشی از پیامدهای حاصل از انجام مدیریت غیبت شامل؛ رضایت، اعتماد، بهره وری، تعادل کار و خانواده، منفعت سازمانی و بهبود نگرش شغلی.