تاثیر ارتعاش کامل بدن بر حس عمقی مفصل مچ پا و تعادل در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی

یکی از شایع ترین تظاهرات نوروپاتی محیطی دیابتی، اختلال تعادل و حس عمقی می باشد. ارتعاش کامل بدن(Whole Body Vibration, WBV) یک محرک حسی پیکری نسبتا جدید می باشد که اثرات آن روی تعادل و حس عمقی در بیماران نوروپاتی دیابتیک به درستی بررسی نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات WBV  بر روی تعادل و حس عمقی مچ پا در بیماران نوروپاتی دیابتی می باشد.

این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 30 نفر از بیماران با نوروپاتی دیابتی که بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده بودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله وگروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار داده شدند. گروه WBV به مدت 6 هفته و 2 بار در هفته تحت ارتعاش کامل بدن با فرکانس 30Hz  و آمپلی تود mm 2 قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخله شاخص های ثباتی پاسچرال و تعادل به ترتیب با دستگاه بایودکس و مقیاس تعادلی برگ و هم چنین حس عمقی مچ پا با دستگاه ایزوکینتیک دینامومتر اندازه گیری شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص های ثباتی پاسچرال ایستا و پویا در محورهای مختلف به جز شاخص ثباتی پویا در محور داخلی- خارجی در شرایط چشم باز در گروه مداخله بهبودی معنی داری داشته است. هم چنین خطای بازسازی زاویه مرجع حداکثر اینورژن منفی 5 درجه کاهش معنی داری نشان داد (05/0P<)، اما مقیاس تعادلی برگ و خطای بازسازی زاویه مرجع 15 درجه اینورژن مچ پا بعد از 6 هفته مداخله در گروه مداخله تغییر معنی داری نداشت (05/0P>).

ارتعاش کامل بدن می تواند باعث بهبودی شاخص های ثباتی پاسچرال و حس عمقی مچ پا در افراد با نوروپاتی دیابتی شود. هم چنین بهبودی بالینی تعادل فانکشنال نیز در این بیماران مشاهده گردید. WBV می تواند جهت جلوگیری از تغییرات پیش رونده تعادلی در این بیماران پیشنهاد گردد.