اثرات تجویز همزمان تزریق مزمن کورکومین و ورزش اجباری بر پاسخ های رفتاری درد در مدل درد نوروپاتیک فشردگی مزمن عصب در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

درد نوروپاتیک نوعی درد مزمن است که به دنبال آسیب به اعصاب مرکزی و محیطی به وجود می آید. مطالعات گذشته بیانگر آن است که ورزش و کورکومین هر کدام جداگانه توانسته اند بر بهبود درد نوروپاتی موثر باشند. در این مطالعه اثرات تجویز مزمن کورکومین (Curcumin, Cur) توام با ورزش اجباری  (Forced exercise)بر پاسخ های رفتاری درد در مدل درد نوروپاتیک فشردگی مزمن عصب (Chronic constriction injury, CCI) در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است.

در این مطالعه از 80 رت نر نژاد ویستار استفاده شد که به صورت تصادفی 8 گروه (10=n) تقسیم شدند. گروه های مورد مطالعه شامل موارد ذیل بودند:Sham+Veh, Sham+Exercise, CCI+Veh, CCI+Exercise, CCI+Veh+Exercise, Cur+CCI, Exercise+Cur+CCI. ابتدا در کلیه گروه های CCI (فشردگی مزمن عصب) درد نوروپاتیک به روش CCI ایجاد شد. جهت درمان درد نوروپاتیک در گروه Cur+CCI، تزریق کورکومین (mg/kg60) یا حامل آن(Veh) از 12روز پس از عمل جراحی شروع شد و تا روز 26 ادامه یافت. در گروه های CCI+Veh+Exercise وCCI+Exercise  12 روز پس از عمل جراحی ورزش تردمیل با شدت متوسط شروع شده و به مدت 3 هفته تا روز 33 انجام گردید. در گروه Exercise+Cur+CCI تزریق کورکومین و تجویز ورزش به صورت توام انجام شد. آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی در روز 12 و در روز 34 بعد از انجام ورزش و تزریق کورکومین، ارزیابی شد.

یافته های این تحقیق نشان داد که 12روز پس از ایجاد CCI، هایپرآلژزیای حرارتی و آلودینیای مکانیکی ایجاد شد. هم چنین تجویز کورکومین و انجام ورزش با شدت متوسط توانستند به طور جداگانه، درد نوروپاتیک را در هر یک از گروه های درمان شده در مقایسه با گروه CCI بدون درمان کاهش دهند.

پس از تثبیت درد نوروپاتیک بهبود رفتارهای درد نوروپاتیک این مطالعه شامل آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی نشان داد که، تجویز کورکومین و انجام ورزش اجباری هر کدام جداگانه ممکن است شدت درد نوروپاتیک را کاهش دهند. هم چنین بین اثرات درمانی ورزش و کورکومین اثرات هم افزایی (Additive) یا تقویتی (Synergism) مشاهده نشد.