مقایسه کارایی دو نشانگر کلروپلاستی (psbA-trnH و trnL-F) در تعیین روابط تبارزایی بین گونه های پلاخور (Lonicera spp.) در ایران

جنس Lonicera از تیره Caprifoliaceae، در زبان فارسی به نام های پلاخور، شونگ و یا پیچ امین الدوله (Honeysuckle) خوانده می شود. شناخت روابط بین گونه ای بر اساس روش های سنتی مانند ویژگی های ریخت شناسانه و ترکیب های شیمیایی گاهی نتایج متناقضی داشته اند. در مطالعه حاضر، به منظور بررسی کارایی رمزینه های DNA در تعیین روابط تبارزایی بین 12 گونه از جنس Lonicera زیر کشت در مناطق مختلف ایران از رمزینه های DNA کلروپلاستی (psbA-trnH و trnL-F) استفاده شد. محتوای DNA ژنومی با استفاده از کیت های موجود استخراج و به منظور تکثیر دو ناحیه مورد نظر واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) انجام شد و در نهایت نمونه های خالص سازی شده توالی یابی گردیدند. نتایج نشان دادند که طول منطقه psbA-trnH و trnL-F به ترتیب در حدود 435-420 و 950-940 نوکلیوتید است. واکاوی پارسیمونی ناحیه psbA-trnH و trnL-F به ترتیب 382 و 886 جایگاه حفاظت شده، 55 و 71 جایگاه متغیر و 15 و 16 جایگاه پارسیمون را نشان دادند. در درخت تبارزایی ایجاد شده با ناحیه psbA-trnH، بیشترگونه ها به جز L. korolkovii و در ناحیه trnL-F، دو گونه L. korolkovii و L. maackii به خوبی از یکدیگر متمایز شده و در شاخه های متفاوت قرار گرفتند. تنوع و فاصله ژنتیکی (00/0 تا 209/0) بین گونه ها در ناحیه psbA-trnH بیشتر از فاصله ژنتیکی (00/0 تا 027/0) ناحیه trnL-F بود. بنابراین، ناحیه psbA-trnH با توجه به تنوع و تکثیر آسان، رمزینه مناسبی برای بررسی تنوع ژنتیکی گونه های پلاخور است.