بررسی تجمع زیستی فلزات سنگین در رسوبات و بافت ماهیچه ای گل خورک یال دار (Boleophthalmus dussumieri) در سواحل خوزستان، خلیج فارس

نیاز روز افزون انسان به منابع غذایی دریایی و ورود آلودگی های مختلف از جمله فلزات سنگین به منابع دریایی یکی از چالش های مهم به شمار می آید. در این پژوهش، بررسی غلظت فلزات سنگین در بافت ماهیچه ای ماهی گل خورک یالدار و رسوبات سواحل خوزستان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین غلظت فلزات کادمیم، روی، آهن تجمع یافته در بافت ماهیچه ای گل خورک در بین ایستگاه های مختلف اختلاف معنی دار وجود دارد (0.05>P)؛ اما بین غلظت فلزات آرسنیک، کادمیم، کروم، روی، نیکل، آهن در رسوبات ایستگاه های مختلف و غلظت آن ها در بافت ماهیچه ای گل خورک همبستگی معنی داری مشاهده نشد (0.05<P)؛ میانگین غلظت فلزات سنگین آرسنیک، نیکل و کادمیم در بافت ماهیچه ای بیش از حد استاندارد جهانی WHO (سال 2004) به دست آمد. همچنین، میانگین غلظت روی و آهن در بافت ماهیچه ای ماهی از استاندارد ذکر شده پایین تر بود. مقایسه غلظت های فلزات با استاندارد سازمان محیط زیست آمریکا (USEPA)  (سال 2004) نشان داد که غلظت فلز نیکل در رسوبات ایستگاه های مختلف در وضعیت آلودگی شدید (بیشتر از 40) است. با توجه به اینکه سایر مطالعات روی این گونه نشان داده است که می توان گل خورک یالدار را به عنوان شاخص آلودگی در نظر گرفت و نتایج این تحقیق نیز بیانگر تاثیر مناطق آلوده بر میزان انباشتگی فلزات سنگین در بافت ماهیچه ای است، بنابراین لازم است به منظور جلوگیری از تاثیر آلایندگی ها به خصوص فلزات سنگین بر فرسایش ژنتیکی و در نهایت حذف این گونه از طبیعت مطالعات کامل تر صورت گیرد.