تاثیر سه پروتکل تمرینات اصلاحی بر اصلاح عارضه کف پای صاف منعطف در دانش آموزان پسر دارای اضافه وزن

یکی از شایع ترین ناهنجاری های جسمانی و حرکتی در دوران کودکی ناهنجاری کف پای صاف است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر سه پروتکل تمرینات اصلاحی بر اصلاح عارضه کف پای صاف منعطف در دانش آموزان پسر دارای اضافه وزن بود.

 در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل، 80 دانش آموز با عارضه کف پای صاف منعطف و دارای اضافه وزن با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه 20 نفره (تمرین تراباند، تمرینات NASM، تمرین مقاومتی در آب و کنترل) جایگزین شدند. گروه های آزمایشی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای، تمرینات اصلاحی را انجام دادند. در ابتدا و انتهای برنامه تمرینی پیش آزمون و پس آزمون در 4 گروه انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-24 در سطح معناداری 0/05  استفاده گردید.

 نتایج مطالعه نشان داد که سه پروتکل تمرینات اصلاحی تمرین با تراباند، NASM و تمرین مقاومتی در آب به ترتیب با ضریب 0/23، 0/32 و 0/15 تاثیر معناداری بر بهبود کف پای صاف دارند (0/05 ≥p). به علاوه، بین میزان تاثیر این سه پروتکل اصلاحی بر اصلاح کف پای صاف منعطف تفاوت معناداری مشاهده شد.

 این یافته ها نشان می دهد، سه پروتکل تمرین اصلاحی بر بهبود و اصلاح کف پای صاف منعطف تاثیر قابل ملاحظه ای دارد. از این رو پیشنهاد می شود، مربیان حرکات اصلاحی و مراکز بازتوانی از این روش های تمرینی استفاده کنند.