ارزیابی رابطه بین ضایعات پری اپیکال با مصرف تنباکو در رادیوگرافی پانورامیک

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که مصرف دخانیات علاوه بر بروز عوارض قلبی و تنفسی، خطر پریودنتیت را نیز افزایش می دهد. سیگار خطر پوسیدگی دندان را افزایش داده و عاملی مهم در بیماری پریودنتال است. اختلال فوق بیش از نیمی از موارد پریودنتال در انسان را تشکیل می دهد. یافته های میدانی و کوهورت، استعمال دخانیات را عاملی خطرناک در پریودنتیت اپیکال دانسته، اما هنوز چنین ارتباطی کاملا قطعی نشده است. بنابراین این مطالعه در راستای تعیین ارتباط بین مصرف تنباکو و پریودنتیت اپیکال در روش تصویربرداری پانورامیک در بندرعباس انجام شد.

198 تصویر پانورامیک در گروه فاقد و دارای پریودنتیت مطالعه شدند. تصاویر توسط متخصص از نظر تعداد دندان، دندان با درمان ریشه، کیفیت و طول پرکردگی ریشه به صورت مناسب یا نامناسب بررسی شدند. سن، جنس، تعداد دندان ها، مصرف سیگار، قلیان و جرم دندان مشخص شدند. داده ها توسط مربع کای، تی مستقل و رگرسیون لجستیک آنالیز شدند. 

 با توجه به عدم مداخله درمانی و محفوظ بودن مشخصات بیماران (مشاهده گر و محقق مشخصات بیمار را مد نظر قرار نداده اند) ملاحظات اخلاقی با کد اخلاق IR.HUMS.REC.1399.384 شامل حال این پژوهش نیست.

 تنباکو، قلیان، تعداد دندان و تعداد دندان با درمان نامناسب در بین گروه ها معنی دار (P<0/01) بود، ولی سیگار، جرم دندان، ریشه درمان شده و تعداد آن ها و سن متفاوت نبودند. خانم ها در گروه پریودنتیت، مصرف تنباکو، قلیان و تعداد دندان با درمان نامناسب بیشتری (P<0/05) داشتند. رگرسیون لجستیک نشان داد بر اساس نسبت شانس (Odd Ratio) تعداد دندان با درمان ریشه (7/39)، تعداد دندان با درمان نامناسب (36/8)، قلیان (8/1)، تنباکو (6/57)، جرم دندان (3/62)، سیگار (3/59)، دندان با درمان ریشه (1/4) و تعداد دندان (0/98) بالاترین تاثیر (P<0/01) را داشتند. سن و جنس بدون تاثیر بودند. 

مصرف قلیان در مقایسه با سیگار، بیشترین تاثیر منفی را در بافت پری اپیکال داشت . کاهش تعداد دندان ها، افزایش جرم دندان ها و دندان های با درمان ریشه، از عوارض مصرف دخانیات بر بافت پری اپیکال بود. پریودنتیت اپیکال با سن و جنس مرتبط نیست.