تاثیر طرحواره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان بیماران مبتلابه اختلال افسردگی اساسی

اختلال افسردگی شایعترین اختلال روانپزشکی است که کاهش خلق و غمگینی از نشانه های بارز آن است که افراد از یکسری راهبردهایی برای تنظیم هیجان استفاده میکنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان است.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربی با گروه کنترل با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون است. از میان بیماران مبتلابه اختلال افسردگی اساسی رجوع کننده به مراکز بهداشتی شهرستان خوی 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی و مساوی در دو گروه آزمایشی و کنترل گماشته شدند. گروه آزمایش در معرض 9 جلسه درمانی یک ساعته قرار گرفتند و داده ها با استفاده از پرسشنامه بک II-BDI و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی -فرم کوتاه SF-CERQ در پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شدند و بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی بین دو گروه در میزان شدت افسردگی 27/161 =F ،راهبردهای ناسازگار تنظیم شناختی هیجان 93/41=F و راهبردهای سازگار 13/31=F در سطح 001/0 تفاوت معناداری ایجاد کرده است. اندازه اثر طرحواره درمانی هیجانی برای شدت افسردگی 86/0 ،راهبردهای سازگار 65/0 و راهبردهای ناسازگار 71/0 به دست آمده است.

طرحواره درمانی هیجانی به عنوان درمانی نوظهور متمرکز بر هیجان میتواند به عنوان درمانی موثر و کارآ برای کاهش افسردگی و راهبردهای تنظیم هیجان به کار رود.