اثر بازدارندگی برخی تیمار های غیر شیمیایی بر Penicillium expansum و دیگر قارچ های عامل پوسیدگی در سیب

یکی از مهم ترین عوامل خسارت زای میوه سیب در مرحله پس از برداشت، پوسیدگی کپک آبی با عامل Penicillium expansum Link. است. در این تحقیق، کارایی مواد غیر سمی کیتوزان و واکس پوششی کارنوبا و قارچ کش ایمازالیل در کنترل کپک آبی در میوه ارقام سیب گلدن دلیشز و رد دلیشز در شرایط آزمایشگاه و ارتباط آن ها با سطوح پلی فنل بررسی شد. همچنین، اثر بازدارندگی Trichoderma atroviride و T.harzianum بر هفت قارچ عامل پوسیدگی شاملRhizopus stolonifer ، Alternaria alternata P. expansum، Ulocladium sp. ،Aspergilus sp. ،Monilia sp. وCladosporium fulvum  نیز مطالعه شد. بر اساس نتایج، حساسیت رقم گلدن دلیشز به P. expansum بیش از رد دلیشز بود. در هر دو رقم سیب، تیمار کیتوزان موجب مهار P. expansum در محیط کشت و میوه شد. تیمار های ایمازالیل، کیتوزان+ایمازالیل، کیتوزان، کیتوزان+واکس و واکس به ترتیب بیش ترین تا کم ترین اثر بازدارندگی را داشتند و تیمار کیتوزان پوسیدگی را تا 97% کاهش داد. غلظت پلی فنل در میوه رقم رد دلیشز بیش از گلدن دلیشز بود و بیش ترین تا کم ترین آن به ترتیب در تیمار های کیتوزان، کیتوزان + ایمازالیل، کیتوزان + واکس، ایمازالیل، واکس و شاهد دیده شد. روابط معکوسی بین غلظت پلی فنل با حساسیت رقم به P. expansum (R = -0/989) و با تیمار (R = -0/68) وجود داشت. بر این اساس به نظر می رسد در سیب، ترکیبات فنلی در مقاومت ساختتاری و در مقاومت القتا شده (با واسطه کیتوزان) به قارچ P. expansum دخالت دارند. هر دو گونه تریکودرما به خصوص T. atroviride  قادر به کنترل کلیه قارچ های پوسیدگی بودند. بر اساس نتایج، کیتوزان را می توان به عنوان ماده ای سالم در کنترل کپک آبی توصیه کرد اما واکس پوششی کارنوبا تاثیری روی سیب نداشت.