فاکتورهای شغلی و فردی پیش بینی کننده ناراحتی های اسکلتی-عضلانی و ناتوانی ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی

اختلالات اسکلتی - عضلانی ناشی از کار جزء شایع ترین بیماری هایی هستند که باعث غیبت از کار و ازکارافتادگی می شوند. مواجهه با ریسک فاکتورهای ارگونومیکی در کارگران ساختمان سازی خطر ابتلا به ناراحتی اسکلتی-عضلانی را در این گروه افزایش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی فاکتورهای شغلی و فردی پیش بینی کننده ناراحتی اسکلتی-عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی می باشد.

مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر در بین 346 کارگر یک پروژه ساخت وساز در تهران انجام شد. جهت مطالعه شیوع ناراحتی اسکلتی - عضلانی، استرس شغلی و ناتوانی های ناشی از درد از پرسشنامه های کرنل، محتوی شغلی و ناتوانی ناشی از درد استفاده شد.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین ناراحتی اسکلتی - عضلانی به ترتیب در گردن (%68)، زانوی چپ (%64)، زانوی راست (%86) و کمر (%61) بود. میانگین امتیاز ناتوانی ناشی از درد 18/20 ±43/35 بود و 16% از افراد در سطح ناتوانی شدید بودند. نتایج نشان داد با افزایش سابقه کار، ساعات کار در روز و شاخص توده بدنی ناتوانی ناشی از درد افزایش می یابد و سن، سابقه کاری و شاخص توده بدنی و مولفه نیازهای فیزیکی شغل فاکتورهای پیش بینی کننده ناراحتی اسکلتی - عضلانی می باشند.

بر اساس نتایج، سن، سابقه کار، شاخص توده بدنی و استرس شغلی به عنوان عوامل موثر در ایجاد ناراحتی اسکلتی - عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد تعیین شدند. لذا نتایج این مطالعه می تواند به درک بهتر ریسک فاکتورهای موثر در ایجاد ناراحتی اسکلتی - عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی کمک کند.