تاثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست بر عملکرد گل و اجزای آن در ژنوتیپ های گل محمدی ‏(‏Rosa damascena Mill‏) در استان گلستان

به منظور بررسی تاثیر ورمی کمپوست بر عملکرد گل و اجزای آن در ژنوتیپ های گل محمدی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گلستان در سال های 1399-1397 اجرا گردید. در این طرح عامل اول ورمی کمپوست در سه سطح (صفر، 5 و10 تن در هکتار) و عامل دوم ژنوتیپ های گل محمدی در چهار سطح (کاشان، سمنان، آذربایجان غربی و گلستان) بودند. در این آزمایش ارتفاع متوسط پایه، تعداد گل در پایه، قطر گل، وزن گل تازه در پایه، وزن گل خشک در پایه، عملکرد گل تازه و عملکرد گل خشک برای هر تیمار اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد در بین ترکیب های تیمار ی از نظر تمامی صفات مورد مطالعه تفاوت معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود داشت. بیشترین ارتفاع متوسط بوته، بیشترین تعداد گل در بوته، بیشترین قطر گل، بیشترین عملکرد گل تازه و عملکرد گل خشک، در تمامی ژنوتیپ ها در حالت کاربرد حداکثر ورمی کمپوست (ده تن در هکتار) حاصل گردید. از نظر عملکرد گل، ژنوتیپ کاشان با عمکرد گل تازه 35/2319 کیلوگرم در هکتار و عملکرد گل خشک 22/651 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین و ژنوتیپ گلستان با عملکرد گل تازه 16/1317کیلوگرم در هکتار و عملکرد گل خشک 23/452 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد گل را داشتند. همچنین همبستگی بین برخی صفات کمی در این آزمایش نشان داد عملکرد گل خشک در هکتار رابطه مستقیم و بالایی با تعداد گل در پایه (95/0=r) و عملکرد تازه گل (96/0=r) داشت.