مطالعه تطبیقی اجرای اقدامات تامینی و تربیتی نسبت به کودکان و نوجوانان در حقوق ایران و مصر

کودکان و نوجوانان به ‏لحاظ سنی و شخصیتی در برابر وقایع اجتماعی ازجمله انحراف و بزهکاری در معرض آسیب بیشتری قرار دارند. به‏عبارت بهتر، صغر سن با آنکه از موانع مسیولیت کیفری به‏شمار می‏آید، اما حیاتی بودن دوران کودکی و نوجوانی، قانون‏گذار را بر آن داشته است تا قواعد مربوط به عوامل رفتاری و تربیتی کودک و نظام پاسخ‏دهی به این رفتارهای ناسازگار اجتماعی را در یک نظام حقوقی افتراقی طراحی کند. قانون‏گذار ایران در پی نیل به هدف یادشده، قوانین را ذیل فصل دهم قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 با عنوان مجازات‏ها و اقدامات تامینی و تربیتی اطفال و نوجوانان به‏تصویب رساند. در قانون آیین دادرسی کیفری 1392 نیز ذیل فصل اجرای احکام، قوانینی را به‏صورت محدود برای نهاد اجرای احکام اطفال و نوجوانان مقرر نموده است. این پژوهش در پی دستیابی به پاسخ‏های این مسیله است که اگرچه مواد تقنینی در خصوص کودکان و نوجوانان می‏تواند در بازپروری و رشد آنان موثر باشد، اما در نظام کیفری ایران،چه راهکارهای اجرایی برای این مقررات پیش‏بینی شده و این مقررات در مرحله تحقق غرض قانون‏گذار که همان اجرای احکام کیفری است، با چه چالش‏های اجرایی مواجه است؟ در این راستا، به مقایسه اقدامات تامینی و تربیتی و نظام اجرای احکام کیفری کودکان و نوجوانان در حقوق ایران و مصر با نگاهی آسیب‏شناسانه به حقوق ایران پرداخته می‏شود تا از این رهگذر بتوان در جهت اصلاح نظام اجرای احکام کیفری کودکان و نوجوانان ایران، پیشنهادهایی کارآمد را ارایه نمود. شایان ذکر است که این پژوهش با روش توصیفی‏- تحلیلی انجام شده و در جمع‏آوری منابع از روش کتابخانه‏ای استفاده شده است.