تاثیر پرتودهی با اشعه الکترون و مادون قرمز بر تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و پروتئین خام و پروتئین قابل متابولیسم کنجاله دانه گلرنگ

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر پرتودهی کنجاله گلرنگ با الکترون با دزهای 20 و 40 کیلوگری و مادون قرمز به مدت 90 و 120 ثانیه بر تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و پروتیین خام و پروتیین قابل متابولیسم به روش کیسه های نایلونی انجام شد. بدین منظور از سه راس گاو نر بالغ دشتیاری با وزن زنده 10±297 کیلوگرم مجهز به فیستولای شکمبه ای استفاده شد. نتایج آزمایش نشان داد که پرتوتابی با الکترون و مادون قرمز تاثیر معنی داری بر ترکیبات شیمیایی کنجاله گلرنگ داشت (01/0>P).پرتوتابی سبب افزایش بخش سریع تجزیه و کند تجزیه ماده خشک و پروتیین خام شد (01/0>P). تحت تاثیر پرتودهی با الکترون و مادون قرمز، تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتیین خام نسبت به کنجاله عمل آوری نشده افزایش یافت. پرتودهی با مادون قرمز سبب افزایش پروتیین غیر قابل تجزیه در شکمبه در سرعت عبور 2، 5 و 8 درصد در ساعت شد. بیشترین مقدار پروتیین قابل متابولیسم مربوط به پرتوتابی با مادون قرمز به مدت 120 ثانیه بود (01/0>P). بر اساس نتایج این آزمایش پرتوتابی کنجاله گلرنگ با مادون قرمز به مدت 120ثانیه نسبت به سایر تیمارها می تواند بر افزایش پروتیین غیر قابل تجزیه در شکمبه، پروتیین قابل متابولیسم و در نهایت بهبود کیفیت این کنجاله موثر باشد.