مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف خوراک و قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه های شکمبه ای در بز

به منظور مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی، و فراسنجه های شکمبه ای از شش راس بز رایینی نر دو ساله با میانگین وزن 5/6±37 در یک طرح مربع لاتین 3×3 در دو تکرار استفاده شد. مصرف ماده خشک و دیگر مواد مغذی در جیره سیلاژ ذرت بیشتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از ارزن بود (05/0<p). قابلیت هضم ماده آلی در سیلاژ ذرت بیش از سیلاژ ارزن بود (05/0<p). در ساعت های دو، چهار، شش و هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، غلظت نیتروژن آمونیاکی در جیره سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0<p)، اما بین جیره های دارای سیلاژهای ذرت و سورگوم تفاوت معنی داری وجود نداشت. هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، pH شکمبه ای در جیره سیلاژ سورگوم کم تر از دو جیره آزمایشی دیگر بود (05/0<p). جمعیت پروتوزوای هولوتریش، سلولایتیک، انتودینیوم و کل پروتوزوآء در جیره دارای سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ سورگوم و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0<p). نوع سیلاژها در جیره های آزمایشی بر تولید پروتیین میکروبی در شکمبه تاثیر معنی داری نداشتند. تولید اسید والریک و ایزووالریک در جیره دارای سیلاژ ارزن بیش تر از جیره دارای سیلاژ سورگوم بود (05/0<p). نتایج آزمایش نشان دهنده کیفیت مناسب تر سیلاژ ذرت بود، اما کمبود آب و خشکسالی های اخیر کاشت علوفه های با مصرف کم تر آب را ناگزیر می کند.