ارزیابی وضعیت آسیب پذیری ساختمان های شهر اشنویه در برابر زلزله

امروزه یکی از مهم ترین مخاطراتی که همواره شهرها را تهدید می نماید خطر وقوع زلزله است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل وضعیت آسیب پذیری ساختمان های شهر اشنویه در برابر وقوع احتمالی زلزله انجام شد.

این پژوهش کاربردی با رویکرد کمی-تحلیلی در سال 1400 انجام یافت که شامل محلات دوازده گانه شهر اشنویه بود. از 8 شاخص کالبدی- محیطی شامل نوع مصالح، عمر بنا، کیفیت بنا، تعداد طبقات، تراکم جمعیت، کاربری اراضی، شیب، حریم رودخانه استفاده شد. به منظور سنجش میزان آسیب پذیری از مدل تلفیقی AHP-VIKOR، روش شاخص متوسط درجه آسیب و از نرم افزارهای Arc GIS 10.2 و Idrisi 32 استفاده شد.

آسیب پذیری ساختمان ها در شهر اشنویه جدی است و شدت لرزه پذیری محلات در این شهر متفاوت بود. بدین صورت که محله های 1، 4، 5 و 7 بیشترین آسیب پذیری در برابر زلزله را داشتند و محله های 2، 3 و بخش های از محله های 6، 11 و 12 دارای آسیب پذیری کمتری بودند. دلایل آسیب پذیری، استفاده از مصالح کم دوام و ناپایدار نظیر آجر و خشت و چوب، عمر بالای ساختمان ها (76% سطح شهر)، وجود تراکم بالای جمعیتی در محلات 4، 5، 7، بالا بودن میزان شیب و وجود گسل شیوه برو در این شهر بود.

بناهای ساخته شده شهر بدون کمترین توجه به آیین نامه های ساختمانی احداث شده اند.