تبیین پایداری صنعت دام پروری استان اصفهان

تعیین و اجرای برنامه های توسعه ای، به دلیل ضعف و ناکارآمدی ارتباط سیستماتیک بین بخش های مختلف تولیدات کشاورزی و دام پروری با ظرفیت منابع طبیعی (آب و مراتع)، صنایع فرآوری، نهادهای مالی، توزیع نهاده و محصولات دامی در کشور، نیازمند تمرکز و توجه ویژه برای شناسایی ظرفیت ها، پتانسیل ها و تعاملات اثرگذار بر صنعت دام پروری است. ارتباط سیستماتیک بین بخش های مختلف تولید و عرضه در سایر کشورها با بهره گیری از اتصال جریان های تولید، صادرات و پایانه های وارداتی با همکاری بخش های خصوصی قدرتمند برقرار شده است. در حال حاضر، در استان بالغ بر 5/6 میلیون واحد دامی وجود دارد و یکی از بزرگ ترین استان های تولیدکننده محصولات دام، طیور و آبزیان است؛ به طوری که در زمینه مرغ گوشتی، مرغ تخم گذار و شترمرغ رتبه دوم، شیر خام و ماهیان زینتی رتبه اول، عسل رتبه سوم و گوشت قرمز رتبه پنجم کشور را به خود اختصاص داده است. در همین راستا، تدوین برنامه توسعه پایدار صنعت دام پروری استان اصفهان به منظور شناسایی و بومی کردن ارتباطات سیستماتیک برای بهبود و ایجاد توسعه پایدار در صنعت دام پروری استان ضروری است. هدف کلی این تحقیق، برنامه ریزی مناسب و علمی برای بهبود و توسعه تولیدات دامی در راستای افزایش بهره وری تولیدات دامی و صنایع مرتبط همسو با استفاده بهینه از پتانسیل ها، قابلیت ها و ظرفیت های موجود است. این پژوهش از نوع پیمایشی است و برای دستیابی به اهداف پژوهش متناسب با جامعه آماری طرح، پرسشنامه هایی طراحی شد. علاوه بر این، برای کسب اطلاعات بیشتر، از روش های مصاحبه نیمه باز و مشاهده نیز استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها و اطلاعات، از روش های مختلف تحلیل آماری توصیفی و استنباطی و تحلیل شبکه دست اندرکاران به کمک نرم افزار SPSS/PC+  استفاده شد. برنامه ریزی مناسب و علمی برای بهبود و توسعه تولیدات دامی در راستای افزایش بهره وری تولیدات دام، طیور، سایر ماکیان و زنبورعسل براساس اسناد بالادستی موجود، سیاست های کلان اقتصاد مقاومتی کشور و جامع نگری از الزامات برنامه های توسعه پایدار صنعت دام پروری استان هاست.