تاثیر بازخورد خودکنترلی بر عملکرد حرکتی و یادگیری در نوجوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه

هدف این مطالعه بررسی تاثیر حمایت از خودمختاری (یعنی در قالب خودکنترلی) بود. بازخورد) در مورد یادگیری و خودکارآمدی در مهارت پرتاب در نوجوانان مبتلا به ADHD. آزمودنی ها 40 نوجوان مبتلا به ADHD (14 تا 17 سال) بودند که به طور تصادفی و به طور مساوی به دو گروه خودکنترل و یوغی تقسیم شدند. وظیفه موتوری شامل پرتاب کیسه های لوبیا با بازوی غیر غالب به سمت هدف روی زمین بود. شرکت کنندگان پیش آزمون (10 کارآزمایی)، مرحله اکتساب شامل 6 بلوک 10 کارآزمایی، و آزمون یادداری شامل 10 آزمایش را اجرا کردند. شرکت کنندگان در گروه خودکنترل هر زمان که درخواست شد، KR دریافت کردند. گروه یوغه با گروه خودکنترل تطبیق داده شد، اما بدون داشتن انتخابی برای درخواست بازخورد. قبل از پیش آزمون، هر بلوک و قبل از آزمون یادداری، همه شرکت کنندگان مقیاس خودکارآمدی را تکمیل کردند. معیارهای وابسته امتیازدهی به دقت و خودکارآمدی بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس (ANOVA) با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان در گروه خودکنترل نمره دقت پرتاب را در مرحله اکتساب و آزمون حفظ به طور معنی داری نسبت به گروه یوغه دار داشتند. علاوه بر این، شرکت کنندگان در گروه خودکنترلی نمرات خودکارآمدی قابل توجهی بالاتری را در مرحله اکتساب و آزمون حفظ نسبت به گروهی که در یوغ بودند گزارش کردند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که افراد مبتلا به ADHD از حمایت خودمختاری برای یادگیری یک مهارت حرکتی جدید بهره می برند.