رابطه نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری با سبک مقابله اسلامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان

 اخیرا سبک های مقابله ای مبتنی بر آموزه های دینی به عنوان مولفه های حفظ بهداشت روان بیماران مورد مطالعه قرار گرفته و پژوهشگران مختلف به دنبال بررسی رابطه بین روش های مقابله ای و مولفه های مرتبط با سلامت و سازگاری با مصایب برآمده اند. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری با سبک مقابله اسلامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.

روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان کلینیک آنکولوژی و رادیوتراپی رضا (ع) مشهد در سال 1400 تشکیل داده اند. نمونه موردنظر نیز 100 نفر از این بیماران بوده که به صورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش مقیاس نگرش به زندگی (LRI)، مقیاس سازگاری با سرطان (Mini-Mac) و سبک مقابله اسلامی (ICSQ) بود و تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون و همبستگی پیرسون انجام شد.

بین سبک مقابله اسلامی با نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری در جهت مثبت ارتباط معنی دار وجود دارد به این صورت که انحراف معیار نگرش به زندگی به میزان 0/12 در انحراف معیار سبک مقابله اسلامی تغییر مثبت ایجاد نموده و انحراف معیار نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری به میزان 0/17 در انحراف معیار سبک مقابله اسلامی تغییر ایجاد نموده اند و در این میان سهم نگرش به زندگی در این رابطه بیشتر است (0/001).

به طورکلی می توان نتیجه گرفت که سبک مقابله اسلامی می تواند نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری را پیش بینی نماید و بدین طریق به حفظ سلامت روان آنان کمک نماید. بر همین اساس پیشنهاد می شود به سبک مقابله اسلامی در خصوص ارتقای بهداشت روانی بیماران توجه شود.