تاثیر مداخله چند بعدی معنوی بر استرس و تغییرپذیری ضربان قلب پس از جراحی بای پس

بیماری های قلبی- عروقی مهمترین علت ناتوانی و مرگ در جهان معرفی شده اند. بسیاری از بیمارانی که به مداخلات دارویی پاسخ نمی دهند، جراحی قلب را تجربه می کنند که به عنوان یک حادثه مهم در زندگی افراد می تواند باعث اختلال در عملکرد جسمانی و روانی فرد شود. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان چند بعدی معنوی بر میزان استرس و تغییرپذیری ضربان قلب پس از جراحی بای پس در بیماران عروق کرونری بود.

مطالعه از نوع نیمه تجربی با گروه کنترل و طرح پیش آزمون- پس آزمون با پیگیری یک ماهه و سه ماهه بود .جامعه ی آماری این پژوهش شامل بیمارانی بودند که جراحی پیوند عروق کرونر داشتند و به مرکز بازتوانی بیمارستان قلب تهران مراجعه کردند. 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار این پژوهش ارزیابی هماهنگی روانی فیزیولوژیک ضربان قلب از طریق مانیتورینگ قلب و پرسشنامه DASS-21 بود. گروه آزمایش طی 10 جلسه ی 90 دقیقه ای در معرض متغیر مستقل (مداخله چند بعدی معنوی) قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS استفاده شد.

بین میانگین مقیاس های پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، استرس (251/196F=، 0/001>p)، تغییرپذیری ضربان قلب (209/896F=، 0/001>p) تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و گروه کنترل وجود دارد. همچنین، اهمیت تاثیر متقابل بین مراحل و گروه آزمایش در متغیر HRV، نشان می دهد که در مراحل پس آزمون و پیگیری یک ماهه و سه ماهه، میانگین گروه آزمایش به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود و در سایر متغیرها، کمتر از گروه کنترل است.

در واقع، کاهش هیجانات منفی به دنبال آموزش تلقیح استرس، نقش مهمی در پیشگیری از عوارض وخیم تر بیماری قلبی دارند و انجام مداخلات مبتنی بر نتایج این پژوهش برای بیماران قلبی توصیه می شود.