اثربخشی بسته فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی بر پرخاشگری پسران مبتلا به نافرمانی مقابله ای

اختلال نافرمانی مقابله ای یکی از مشکلات رفتاری در کودکان است که پیامدهای زیادی برای کودک و خانواده دارد و می تواند بر کیفیت تعامل والد و کودک نقش داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی برروان درمانی انگیزشی برپرخاشگری کودکان مبتلابه نافرمانی مقابله ای بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای پسران ابتدایی مبتلا به نافرمانی مقابله ای در منطقه 3 شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 بود که به روش نمونه گیری هدفمند 40 نفر از مادرانیکه پسران مبتلا به نافرمانی مقابله ایداشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر)  و گواه (20 نفره) جایگزین شدند. ابزار پژوهش سیاهه پرخاشگری اهواز زاهدی فر و همکاران (1379) بود. گروه آزمایش 15 جلسه یک ساعته در جلسات آموزشی فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی شرکت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و با نرم افزار Spss 26 تحلیل شد.

میانگین خشم و عصبیت از 65/36 به 05/22، میانگین تهاجم و توهین از 50/17 به 70/11 و میانگین لجاجت و کینه توزی از 65/17 به 35/11 بعد از مداخله کاهش یافت. نتایج آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (001/0<p) نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی منجر به بهبود خشم و عصبیت، تهاجم و کینه، و لجاجت و کینه توزی شد.

میتوان گفت آموزش فرزندپروری مبتنی بررواندرمانی انگیزشی موجب کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای می گردد و می توان از این آموزش در جهت کاهش پرخاشگری کودکان استفاده نمود.