تاثیر محلول پاشی و مصرف خاکی روی بر وزن دانه و برخی صفات بیوشیمیایی گندم در شرایط شوری خاک

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی و مصرف خاکی روی بر وزن دانه و برخی صفات بیوشیمیایی گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط شوری خاک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل سطوح شوری خاک (سطح شاهد و اعمال شوری های 30، 60 و 90 میلی مولار در خاک) و چهار روش کاربرد روی (شاهد یا عدم کاربرد روی، مصرف خاکی سولفات روی، محلول پاشی نانواکسیدروی و مصرف خاکی و محلول پاشی روی) بود. نتایج نشان داد که کاربرد هم زمان مصرف خاکی سولفات روی و محلول پاشی نانواکسیدروی در شوری 90 میلی مولار خاک، به طور معنی داری فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز، محتوای آنتوسیانین، پرولین و قندهای محلول را به ترتیب 24/20، 68/17، 16/13، 88/32 و 08/14 درصد نسبت به عدم کاربرد روی در شرایط شوری 90 میلی مولار خاک افزایش داد. هم چنین، کاربرد هم زمان مصرف خاکی سولفات روی و محلول پاشی نانواکسیدروی در شرایط عدم اعمال شوری، محتوای پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید در مقایسه با عدم کاربرد روی در بالاترین سطح از شوری خاک کاهش داد. کاربرد هم زمان مصرف خاکی سولفات روی و محلول پاشی نانواکسیدروی تحت شرایط عدم اعمال شوری دارای بیش ترین وزن دانه (016/1 گرم در بوته) نسبت به کاربرد این ترکیب تیماری در سایر سطوح شوری بود. به نظر می رسد که کاربرد هم زمان مصرف خاکی سولفات روی و محلول پاشی نانواکسیدروی می تواند وزن دانه ی گندم در شرایط شوری را، به دلیل بهبود صفات بیوشیمیایی افزایش دهد.