اثر سوپر جاذب و کم آبیاری بر عملکرد، بهره وری مصرف آب و توابع تولید گوجه فرنگی گیلاسی

با توجه به کمبود منابع آبی و اثرات منفی آن بر عملکرد محصولات کشاورزی و لزوم تامین امنیت غذایی، ارایه راه کارهای موثر جهت بهبود مدیریت و بهره وری مصرف آب در این بخش ضروری است. بدین منظور در بهار 1398 آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه باهنر کرمان انجام شد. فاکتورهای پژوهش شامل سه سطح آبیاری FC100، FC75 و FC50 (100 و 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان فاکتور اول و دو سطح سوپرجاذب شامل S0 و S5 (صفر و 5 گرم در هر کیلوگرم خاک) به عنوان فاکتور دوم بود که با پنج تکرار انجام شد. بیش ترین مقدار عملکرد (23/40 تن در هکتار) و بهره وری مصرف آب (36/10کیلوگرم بر مترمکعب) در تیمار FC100S5  مشاهده شد که نسبت به مقادیر ثبت شده در شرایط رطوبتی مشابه و بدون کاربرد سوپرجاذب به ترتیب 71/5 و 6/47 درصد افزایش داشت. بیش ترین مقدار کلروفیل کل (12/25 میلی گرم بر میلی لیتر) در تیمار FC100S5 مشاهده شد که نسبت به مقدار شاهد 44/19 درصد افزایش داشت. بیش ترین مقدار ویتامین ث (10/29 میلی گرم در صد گرم نمونه) نیز در تیمار FC50S0 مشاهده شد که نسبت به حداقل مقدار ثبت شده 72/18 درصد افزایش داشت. در مجموع بررسی نتایج به دست آمده نشان داد که بهره وری مصرف آب گوجه فرنگی گیلاسی با وجود کاهش 25 درصدی رطوبت ظرفیت زراعی در تیمارFC75S5، اختلاف معنی داری با تیمار FC100S0 نداشت. براساس نتایج این پژوهش، تابع درجه دوم به عنوان تابع بهینه برآورد صفات مذکور در شرایط کاربرد و عدم کاربرد سوپرجاذب قابل توصیه می باشد.