اثر به کارگیری مایکوریزا و سیلیکات پتاسیم بر پارامترهای فتوسنتزی و فلورسانس کلروفیل توت فرنگی تحت تنش گرمایی

به منظور بررسی اثر سیلیکات پتاسیم و قارچ مایکوریزا بر شاخص های فتوسنتزی توت فرنگی پژوهشی در سال 1398 در گلخانه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. این پژوهش به صورتبه صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور شامل قارچ مایکوریزا در دو سطح (وجود و عدم قارچ مایکوریزا)، سیلیکات پتاسیم دز سه سطح (صفر، 50  و 100 میلی گرم در لیتر) به شکل محلول پاشی و دما در دو سطح  (25 و 41 درجه سانتی گراد) با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد استفاده از سیلیکات پتاسیم منجر به کاهش خسارت تابش دریافتی در برگ های توت فرنگی شد. به طوری که در شرایط تنش گرمایی و با وجود دریافت 1133 میکرومول بر مترمربع بر ثانیه تابش فعال فتوسنتزی، مقدار تابش جذب شده تا سه برابر نسبت به شاهد کاهش یافت. برخلاف روند افزایشی تعرق در تیمار شاهد، تیمار بوته با سیلیکات پتاسیم در حضور مایکوریزا، مانع از افزایش تعرق و هدایت روزنه ای و هدررفت آب، برای خنک کردن برگ در طول تنش گرمایی شد. به طوری که تلقیح ریشه با قارچ مایکوریزا منجر به شبکه هیفی گسترده ریشه شد و کارایی مصرف آب را تا 72 درصد بهبود داد. در نتیجه شرایط برای افزایش فتوسنتز خالص مهیا شد. هرچند تنش موجب افزایش فلورسانس پایه و کاهش بیشینه عملکرد کوانتومی سیستم نوریII شد. اما استفاده هم زمان از مایکوریزا و سیلیکات پتاسیم توانست این شاخص را تا رسیدن به سطح خوب (76/0) بهبود دهد. درنهایت، مشخص شد که تنش دمای بالا بسیاری از فاکتورهای فتوسنتزی بوته توت فرنگی را تحت تاثیر قرار می دهد و کاربرد سیلیکات پتاسیم هم زمان با قارچ مایکوریزا برخلاف کاربرد جداگانه آن ها، تا حد زیادی از آسیب گرما به بخش های مختلف بوته جلوگیری می نماید.