ارزیابی نتایج بارداری با استفاده از مدروکسی پروژسترون استات در مقابل آنتاگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین در تحریک تخمدان: یک مطالعه کوهورت گذشته نگر

مطالعات محدودی نتایج بارداری را با مدروکسی پروژسترون استات (MPA) در مقابل آنتاگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (آنتاگونیست GnRH) در پروتکل های تحریک تخمدان مقایسه کرده اند. نتایج نشان دهنده ناهمگونی است.

این مطالعه با هدف ارزیابی نتایح بارداری با استفاده از MPA به جای آنتاگونیست GnRH برای تحریک تخمدان در چرخه های اهداکننده- گیرنده انجام شد.

این مطالعه گذشته نگر از ژوین 2016 تا می 2019 انجام شد. این مطالعه شامل 250 اهداکننده تحت تحریک تخمدان با 2 پروتکل مختلف بود: گروه 1 (109 نفر) دریافت کننده آنتاگونیست GnRH (25/0 میلی گرم در روز) از پنجمین یا ششمین روز دوره قاعدگی و گروه 2 (141 نفر) دریافت کننده MPA  (10 میلی گرم در روز) از روز دوم قاعدگی بودند. در 384 گیرنده، 2 بلاستوسیست با کیفیت خوب پس از آماده سازی آندومتر منتقل شدند. نقطه پایانی اولیه تولد زنده در گیرندگان بود.

نتایج نشان داد که تولد زنده در هر دو گروه دریافت کننده قابل مقایسه بود [59% در مقابل 60% و (559/0 = p، 99/2-13/0 CI 95%) 63/0OR]. تعداد جنین های زنده متولد شده با فاصله اطمینان تنظیم شده [(01/0p > ، 05/1-31/0 CI 95%) 57/0OR] تفاوت معنی داری را در هر دو گروه نشان نداد، اما OR تنظیم شده 57/0 (05/0 = p، 99/0-33/0 CI 95%) برای نرخ لانه گزینی، کاشت کیسه دوقلوی به طور معنی دار کمتری را در گروه 2 ارایه کرد. تجزیه و تحلیل رگرسیون برای نسبت بلاستوسیست با کیفیت خوب [(802/0 = p، 60/5-33/4- CI 95%) 63/0 OR] در هر دو گروه اهداکننده قابل مقایسه بود. میانگین هزینه تحریک در گروه 2 کمتر از گروه 1 بود.

MPA دارای تولد زنده و نتایج جنینی قابل مقایسه ای در هر دو گروه بود. مصرف خوراکی آن را راحت، قابل قبول و بیمارپسند می کند. مقرون به صرفه بودن و راحتی آن، فرصت های جدیدی را در پروتکل های تحریک تخمدان باز می کند.