تاثیر مرزنجوش بر آسیب بافتی، استرس اکسیداتیو و پارامترهای اسپرم متعاقب القا ایسکمی/ریپرفیوژن در بیضه موش صحرایی بالغ

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تجویز مرزنجوش بر آسیب بیضه ناشی از تورشن/ دتورشن است.

در این مطالعه تجربی 64 موش صحرایی بالغ به 8 گروه مساوی تقسیم شدند. 1. شم: حفره شکم باز و سپس بسته شد. 2. تورشن/دتورشن: پیچش طناب اسپرماتیک به مدت 4 ساعت و پس از آن بازکردن پیچش، 30 دقیقه قبل از بازکردن پیچش، تزریق نرمال سالین انجام شد. 3. تورشن/دتورشن+ مرزنجوش: مشابه گروه 2 با این تفاوت که در 3 گروه مجزا مرزنجوش با دوزهای متفاوت (mg/kg 400، 250، 100) تزریق شد.4. دریافت کننده مرزنجوش: بدون هیچ گونه عمل جراحی در 3 گروه مجزا تزریق مرزنجوش با دوزهای متفاوت (mg/kg 400، 250، 100) انجام شد. 24 ساعت پس از جراحی، جهت بررسی فاکتورهای استرس اکسیداتیو خون گیری انجام شد، همچنین بافت بیضه جهت بررسی تغییرات بافت شناسی و نیز اپیدیدم برای بررسی پارامترهای اسپرم برداشته شد. داده ها توسط نرم افزارspss مورد ارزیابی قرار گرفت.

داده های حاصل از بررسی بافت شناسی (نمره جانسون، ارتفاع اپیتلیوم و قطر لول های منی ساز)، آنالیز اسپرم (تعداد و مورفولوژی) و فاکتورهای استرس اکسیداتیو (مالون دی آلدهید، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتلاز) در گروه تورشن/دتورشن نسبت به گروه شم به طور معنی داری کاهش داشت (0001/0P=) در حالی که در گروه های تورشن/دتورشن دریافت کننده مرزنجوش نسبت به گروه تورشن/دتورشن این موارد بهبودیافته بود؛ ولی در بیشتر موارد نتایج معنی دار نبود.

به نظر می رسد مرزنجوش تا حدودی می تواند آسیب های ناشی از تورشن/دتورشن بیضه را کاهش دهد.